Аббоснинг ансорлардан ишонч сўзи олиши

(Маъбад) деди: биз дарада йиғилиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кута бошладик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (амакилари) Аббос ибн Абдулмутталиб билан бирга олдимизга келдилар. Аббос ўша пайтда қавми динида бўлса-да, лекин жияни билан бирга келиш ва унинг ҳаёти хавфсиз­лигини таъминлашни маъқул топган эди. Ўтирганда биринчи бўлиб сўзни Аббос ибн Абдулмутталиб олиб шундай деди: «Эй хазражликлар жамоаси! (Каъб араблар ансордан бўлган бу қабилага авс ва хаз­раж билан бир бутун ҳолда «хазраж» дейишарди, дейди) Дарҳақиқат, билганингиздек, Муҳаммад бизнинг орамизда алоҳида мавқега эга. Уни қавмимиздаги зид фикрли киши (мушрик)лардан ҳимоя қилдик. У қавми орасида кучли ва ўз шаҳрида ҳимоя остидадир, бироқ у фақат сизларга мойил бўлди ва сизга қўшилишни истади. Агар сизлар у чорлаган нарсага содиқ қолиб, уни душманларидан ҳимоя қилсангиз, тақдири ва жавобгарлиги сизга оиддир; агар бу ердан чиққач, уни душманлари қўлига топшириб хорлайдиган бўлсангиз, бу ишдан ҳозироқ воз кеча қолинг. Чунки у қавми орасида ва ўз шаҳрида иззат ва ҳимоя остидадир», – деди. Биз унга: «Сенинг гапларингни эшит­дик. Энди сиз сўзланг, эй Аллоҳнинг Расули соллаллоҳу алайҳи васаллам. Ўзингиз ва Роб­бингиз учун керак бўлган аҳдни олинг», – дедик.