Утбанинг шерикларига насиҳати
Утба шериклари олдига қайтаётганини кўриб, бир-бирларига: «Аллоҳга қасамки, Абул-Валид кетаётгандаги важоҳатида эмас»,– дея ундан: «Ҳа, нима гап?» – деб сўрашди. У: «Шундай бир сўз эшитдимки, Аллоҳга қасам ичиб айтаман, унақасини ҳали эшитмаганман. Аллоҳга қасамки, у шеър ҳам эмас, сеҳр ҳам эмас, коҳинлик ҳам эмас. Эй Қурайш жамоаси! Менга қулоқ солинг ва гапимга кириб, бу кишини ўз ҳолига қўйинг! Унинг ишига аралашманг! Аллоҳга қасамки, ундан эшитган сўзларим буюк хабардир. Агар уни бошқа араблар ўлдирсалар, сизлар бошқаларнинг қўли билан ундан қутилган бўласизлар. Агар у араблар устидан ғолиб келса, унинг ютуғи сизнинг ютуғингиз ва унинг қудрати сизнинг қудратингиздир. Сизлар у сабабли инсонларнинг энг бахтлиси бўласизлар», – деди. Улар: «Аллоҳга қасамки, у сени ҳам тили билан сеҳрлаб қўйибди, эй Абул-Валид», – дейишди. У эса: «Бу менинг фикрим, Нимани хоҳласангиз, шуни қилингиз, яна ўзингиз биласиз», – деди.
