Абу Толибнинг Мутъимга, ўзини хорлаган Бани Абдуманофликлар ва адоват қилган Қурайш қабилаларига дашном бериб, уларнинг сўраган нарсалари ҳамда ишларининг нақадар бўлмағурлигини эслаб айтган
Эй Амр, Валид ва Мутъимга айтгин,
Кошки, насибим сизларнинг захирангиз ўрнига бир бўталоқ бўлса,
Заиф, кичкина, кўп бўкирадиган,
Сийганда оёқларига сачратадиган бўлса ҳам,
Поданинг ортидан ета олмай ортда қоладиган,
Саҳрода кичиклигидан юнгдек нотавон бўлса ҳам.
Туғишган икки биродаримизни кўраман,
Агар улардан сўрасалар, биздан бошқалар ҳал қилади, дейишади.
Йўқ, уларнинг қўлларидан келади, лек ўзларини пастга отишган холос.
Худди баланд тоғ устидан тошлар қулаганидек.
Мен, хусусан, Абдушамс ва Навфални айтаман,
Улар бизни худди майда тошлар ташлангандек ташлаб юбордилар.
Улар одамлар орасида биродарларига таъна қилдилар,
Бир кунда қўлларини улардан бўшатдилар.
Улар улуғликка таги пастларни шерик қилдилар,
Улар учун фақат номлари чиқса бўлди.
Тайм, Зуҳра ва Махзум ҳам улардан,
Улар ғалаба исталганда бизнинг қулларимиз эдилар.
Аллоҳга қасамки, биздан адоват аримайди,
Улардан ҳам асло аримас.
Уларнинг ақллари пастдир,
Улар худди қўзидек эдилар, қўзининг қилгани қандай ҳам ёмон.
Ибн Ҳишом: биз ундан икки байтни ахлоқсиз бўлгани учун ташлаб юбордик.
