Абу Жаҳл Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга тошни улоқтирмоқчи бўлган пайтда содир бўлган воқеа

Тонг отгач, Абу Жаҳл ўзи айтганидек катта тошни олиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кута бошлади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳар галгидек одатлари­ни қилдилар. Маккадалик чоғларида қибла Шом тарафда эди. Қачон намоз ўқисалар «рукн ал-ямоний» ва «ҳажар ал-асвад» ўртасида ўқир эдилар. Шунда каъба у Зот билан Шом ўрталарида қолар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам намоз ўқий бошладилар. Қурайш жамоаси ода­тдаги тўпланадиган жойларида Абу Жаҳлнинг нима қилишини кузатиб ўтиришар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сажда қилгач, абу Жаҳл тошни кўтариб у Зотга яқинлашди. Энди яқин келганда, тўсатдан ранги ўзгариб, қўрққан, қўли тошнинг устида қотган ҳолда орқага чекин­ди. Ҳатто тоши қўлидан тушиб кетди. Қурайш кишилари дарҳол унинг олдига бориб: «Сенга нима бўлди, эй Абул-Ҳакам?» – дей­ишди. У: «Кеча сизларга айтган ишимни қилиш учун турдим. Унга яқинлашишим биланоқ унинг олдида баҳайбат туя кўринди. Йўқ, Аллоҳга қасамки, мен унақа бош, унақа бўйин, унақа тишли баҳайбат туяни ҳали кўрмаганман. У мени еб қўймоқчи бўлди», – деди.

Ибн Исҳоқ: менга зикр қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам «бу – Жа­броил алайҳиссаломдир! Агар яқинлашганида, албатта, уни еб қўйган бўлар эди», – дедилар.