Муҳожирларнинг Нажоший ҳузурида Исо алайҳиссалом хусусида айтган сўзлари

Умму Салама: «Қурайш вакиллари Нажоший ҳузуридан чиқ-қанларида Амр ибн ал-Ос: «Аллоҳга қасамки, эртага мен улар (му­сулмонлар) ҳақида шундай гап айтаманки, у билан таг-томирларидан суғуриб оламан», – деди. Абдуллоҳ ибн Рабиъа (иккисидан инсофлироғи эди) унга: «Бундай қилма, бизга қарши борсалар-да, ўз қариндошларимиз ахир», – деди. Амр: «Аллоҳга қасамки, эртага На­жошийга уларнинг Исони Марямнинг ўғли – бир банда, деб эътиқод қилишларини айтаман», – деди. Кейинги кун эрталаб у Нажоший ол­дига келиб: «Эй подшоҳ, улар Исо ибн Марям хусусида гуноҳ сўзни айтадилар. Сиз уларнинг олдига одам юбориб, бу ҳақида нима дей­ишларини сўранг», – деди. Нажоший бу хусусда сўраб-суриштириш учун муҳожирларни чақиришга одам юборди. Биз бундай вазиятга аввал ҳеч тушмаган эдик. Қавм тўпланиб, ҳамма бир-бирига: «Исо ибн Марям ҳақида сўраса, нима деб жавоб берамиз», – дейишди. Улар: «Аллоҳга қасамки, биз Аллоҳ айтган ва Пайғамбаримиз кел­тирган сўзнигина айтамиз, нима бўлса, бўлсин», – дейишди. Нажо­шийнинг ҳузурига киришгач, у: «Исо ибн Марям ҳақида нима дей­сизлар?» – деб сўради. Шунда Жаъфар ибн Абу Толиб жавоб берди: «Биз у ҳақда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам келтирган сўзнигина деймиз. «Пайғамбаримиз: «У Аллоҳнинг қули, элчиси, руҳи ва бокира Ма­рямга қўйган сўзидир», дейдилар». Шунда Нажоший қўлини чўзиб, ердан кичкина чўп олиб: «Аллоҳга қасамки, сенинг гапинг Исо ибн Марям шаънига мана шу чўпчалик ҳам зарарли эмас!» – деди. У бу сўзни айтганида, атрофида турган руҳонийлар ўзаро минғирлай бошлашди. У руҳонийларга: «Сизлар минғирласангиз ҳам, Аллоҳга қасамки, бу кишилар менинг еримда хавфсизликда бўладилар.«Ким сизларни сўкса, жазоланади». «Ким сизларни сўкса, жазоланади», – деб яна такрорлади. «Сизлардан бирортангизга озор бериб, тоғ ба­робар олтинларим бўлгани менга керак эмас. Мана бу иккисининг ҳадяларини қайтариб беринг, менга уларнинг кераги йўқ. Аллоҳ тах­тимни қайтариб берганида мендан пора олмаган эди. Энди мен бу ишда пора олайинми? Аллоҳ мен ҳақимда одамларнинг айтганини қилмадики, мен Аллоҳ ҳақида одамларнинг айтганини қилсам», – деди. Қурайшлик икки элчи келтирган ҳадяларини олиб, унинг хузу­ридан ноқулай ҳолда чиқиб кетишди. Биз эса Нажоший хузурида −  энг яхши қўшнининг ёнида, энг яхши жойда қолдик».