Мадинага ҳижрат ҳақида

Ибн Исҳоқ: мен ривоятига ишонган кишилар Урва ибн аз-Зу-байрдан, у эса мўминлар онаси Оишадан менга ривоят қилишди: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Абу Бакрнинг уйига куннинг бир қисмида, ё эр­талаб ёхуд кечки пайт келишни ҳеч канда қилмасдилар. Ҳижратга рухсат берилган кунда эса Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизникига келишга одат қилмаган пайтда келдилар. Абу Бакр у Зотни бу ҳолда кўргач: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу соатда фақатгина янги иш юзага келгани учун келадилар», деди. У Зот уйга кирганларида Абу Бакр ўтирган ўрнини Расулуллоҳга бўшатдилар. Абу Бакрнинг ёнида мен ва опам Асмо бинт Абу Бакрдан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Сўнгра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Менинг ҳузуримдан олдингиздагиларни чиқаринг», – де­дилар. Шунда у: «Эй Аллоҳнинг Расули соллаллоҳу алайҳи васаллам), булар менинг икки қизимдир,нима бўпти? Ота-онам сизга фидо бўлсин, айтинг», – деди. Шундан сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ менинг Маккадан чиқиб Мадинага боришимга − ҳижратга рухсат берди», – дедилар. Абу Бакр дарҳол: «Ҳамроҳликдами ё Расулуллоҳ, биргаликдами?» – деб сўради. Аллоҳнинг элчиси соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳа, йўлда ҳамроҳлик қиласиз»,

 – дедилар. (Оиша) деди: «Аллоҳга қасамки, ўша кунда Абу

Бакрнинг хурсандчиликдан йиғлаганини кўрганимдек бундан олдин ҳеч кимнинг севинчдан бундай йиғлаганини кўрмадим ва эшитма­дим». Сўнгра Абу Бакр Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: «Эй Аллоҳнинг элчиси! Мана бу икки уловни шунинг учун тайёрлаб қўйган эдим», – деди. Шундан сўнг Абдуллоҳ ибн Арқатни йўл кўрсатувчи сифатида ёл­лаб, икки уловни унга бердилар. Абдуллоҳ мушрик бўлиб онаси Бани Саҳм ибн Амрдан, ўзи эса Бани ад-Дуил ибн Бакрдан эди. У уловлар­ни йўлга тушиш вақти келгунгача боқиб турди.

Ибн Исҳоқ: менга етиб келишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг йўлга чиқишлари ҳақида Али ибн Абу Толиб, Абу Бакр ас-Сиддиқ ва унинг оиласидан бошқа ҳеч ким билмас эди. Алига келсак, (мен­га етиб келишича) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни йўлга чиқишларидан ха­бардор қилиб, Маккада қолиб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам зиммаларидаги омо­натларни эгаларига топшириш билан вазифалантирган эдилар. Маккада кимнинг йўқотишдан қўрққан бирон нарсаси бўлса, ростгўйлиги ва омонатдорлиги боис Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга келиб топширарди.