حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ، عَنْ مُسْلِمِ بْنِ نَذِيرٍ، عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ الْيَمَانِ، قَالَ: أَخَذَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم، بِعَضَلَةِ سَاقِي أَوْ سَاقِهِ، فَقَالَ: هَذَا مَوْضِعُ الإِزَارِ، فَإِنْ أَبَيْتَ فَأَسْفَلَ، فَإِنْ أَبَيْتَ فَلا حَقَّ لِلإِزَارِ فِي الْكَعْبَيْنِ

Ҳузайфа ибн Ямон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам болдиримнинг – ёки болдирларининг – орқасидаги гўшти кўп қисмидан ушлаб: «Бу изорнинг жойи. Агар бунга кўнмасанг, сал пастроқ. Агар бунга ҳам кўнмасанг, изорнинг тўпиққача тушишга ҳаққи йўқ», дедилар».

حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا ابْنُ لَهِيعَةَ، عَنْ أَبِي يُونُسَ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: وَلا رَأَيْتُ شَيْئًا أَحْسَنَ مِنْ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم كَأَنَّ الشَّمْسَ تَجْرِي فِي وَجْهِهِ، وَمَا رَأَيْتُ أَحَدًا أَسْرَعَ فِي مِشْيَتِهِ مِنْ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم كَأَنَّمَا الأَرْضُ تُطْوَى لَهُ إِنَّا لَنُجْهِدُ أَنْفُسَنَا وَإِنَّهُ لَغَيْرُ مُكْتَرِثٍ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан кўра чиройлироқ нарсани кўрмадим. Қуёш у зотнинг юзларида юргандек (мунаввар) эдилар. Шунингдек, юришда Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламдан кўра тезроқ юрган кишини кўрмадим. (У зот юрганда) гўё ер у киши учун тўшаб қўйилгандек эди. Биз (у зот билан юрганда, у кишига етишиб юриш учун) ўзимизни қийнаб юрардик, у зот эса оддий юришлари шунақа эди».

«Шамоил Муҳаммадий» китобидан

Абдулазиз Усмон таржимаси