Робиъул-аввал ойининг 27-куни
- Ҳижрий 469-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1076-йил 30-октябр) Андалуснинг энг буюк тарихчиси ва “Ал-муқтабис мин анба аҳлил-андалус”, “Ал-матин” китоби муаллифи Абу Марвон ибн Ҳайён ибн Халаф ибн Ҳусайн вафот этди.
- Ҳижрий 699-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1299-йил 22-декабр) Илхония давлати султони Маҳмуд Ғозон билан Мамолик давлати султони Носир Қоловон ўртасида Ҳимснинг шарқий қисми “Маржул-муруж” деган жойда жанг бўлиб ўтди. Бу жангда Ғозон жангчиларининг қўли баланд келди ва сон жиҳатдан кўплиги сабаб, султон Носир жангчиларини ер тишлатди.
- Ҳижрий 1304-йил 27-робиъул-аввал куни (милодий 1886-йил 25-декабр) Мисрда катта ислоҳотлар олиб борган, хусусан аёлларнинг исломий таълим тарбиясига катта ҳисса қўшган ёзувчи адабиётшунос олима Малик Ҳафний Носиф хоним таваллуд топди.

حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ رَبِيعَةَ، قَالَ: شَهِدْتُ عَلِيًّا، أُتِيَ بِدَابَّةٍ لِيَرْكَبَهَا فَلَمَّا وَضَعَ رِجْلَهُ فِي الرِّكَابِ، قَالَ: بِسْمِ اللهِ، فَلَمَّا اسْتَوَى عَلَى ظَهْرِهَا، قَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ، ثُمَّ قَالَ: سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ، ثُمَّ قَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ ثَلاثًا، وَاللَّهُ أَكْبَرُ ثَلاثًا، سُبْحَانَكَ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي، فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، ثُمَّ ضَحِكَ فَقُلْتُ: مِنْ أَيِّ شَيْءٍ ضَحِكْتَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ؟ قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم صَنَعَ كَمَا صَنَعْتُ ثُمَّ ضَحِكَ، فَقُلْتُ: مِنْ أَيِّ شَيْءٍ ضَحِكْتَ يَا رَسُولَ اللهِ ؟ قَالَ: إِنَّ رَبَّكَ لَيَعْجَبُ مِنْ عَبْدِهِ، إِذَا قَالَ: رَبِّ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي، إِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ غَيْرُكَ .
Алий ибн Робиа раҳматуллоҳи алайҳ айтади:
«Али розияллоҳу анҳуни кўрдим. У кишига миниши учун улов келтирилди. У киши оёғини узангига қўйганда «Бисмиллаҳ», деди. Унинг устига ўтириб, ўнгланиб олганда «Алҳамдулиллаҳ», деди. Сўнг: «Субҳаналлази саххоро лана ҳаза. Ва ма кунна лаҳу муқринин ва инна ила Роббина ламунқолибун», деди.
Дуонинг маъноси: «Бизларга бу (улов)ни бўйсундириб қўйган зотга тасбеҳ айтамиз. Бизлар ўзимиз бунга қодир эмас эдик».
Кейин уч марта «Алҳамду лиллаҳ», уч марта «Аллоҳу акбар», деб туриб: «Субҳанака, инни золамту нафси. Фағфирли, фаиннаҳу ла яғфируз-зунуба илла анта», деди-да, сўнг кулди.
Дуонинг маъноси: «Эй пок Парвардигор, мен ўзимга зулм қилдим. Мени кечир. Зеро, гуноҳларни фақатгина Сен кечирасан».
Мен у кишига: «Эй мўминларнинг амири, нимага кулдингиз?» дедим. У киши шундай деди: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг худди мен қилгандек қилиб, сўнг кулганларини кўрдим ва: «Эй Аллоҳнинг Расули, нимадан кулдингиз?» дедим. У зот: «Банда: «Роббиғфирли зунуби. Иннаҳу ла яғфируз зунуба ғойрук», деса, Роббинг у бандадан хурсанд бўлади», дедилар».
Дуонинг маъноси: «Роббим! Менинг гуноҳларимни мағфират қилгин. Гуноҳларни Сендан ўзга ҳеч ким мағфират қилмас».
«Шамоил Муҳаммадий» китобидан
Абдулазиз Усмон таржимаси