Қурайш ҳайъатининг умидсизлиги
Нажоший ўзига ўқиб берилган оятларни тинглагандан сўнгра «Бу ваҳий билан Ийсонинг келтирган ваҳийси айни манбадан келганлигига шубҳам йўқ!»−деди ва Қурайшнинг икки элчисига ўгирилиб шундай деди:«Сизлар кетаверинглар. Аллоҳга қасам ичаманки, бу одамларни сизларга таслим қилмайман!» Эртаси кун Амр ибн Осс Нажошийнинг ҳузурига бориб шуларни сўзлади: —Эй подшоҳ, бу мусулмонлар Ийсо ҳақида таҳликали, бўлмағур гапларни айтадилар! Шу сабабдан Нажоший мусулмонларга қуйидаги савол билан мурожаат қилди: —Ийсо ибн Марям ҳақида нима дейсиз? Жаъфар унга шундай жавоб қилди: —Биз ёлғиз Пайғамбаримизнинг бизга ўргатганларини сўзлаймиз. Ийсо Аллоҳнинг қули ва элчисидир. Аллоҳнинг қудратидан келган бир руҳдир. Аллоҳнинг бокира Марямнинг раҳмига ерлаштирган калимасидир. Бу сўзларни эшитган Нажоший ердан бир чўп олиб, шундай деди: —Аллоҳга қасам ичаманки, Ийсо сенинг сўзларингдан бу чўп қадар ортиқ эмасдир!... Ҳабашистон подшоҳ мусулмонларни ҳурмат қилди. Уларни таъминот қилди. Қурайшнинг икки элчиси эса Нажошийнинг ҳузуридан ҳижолат бўлиб чиқдилар.
