Қубо масжиди

 

Расулуллоҳ бир неча кун дам олгач, масжид қуришни буюрдилар. Бу қурилишда муҳожирлар ҳам, ансорлар ҳам баробар қатнашиб, чинакам тақводорлик намунасини кўрсатдилар. Ниҳоят, мусулмонлар ҳеч нарсадан хавотир олмай, хотиржам намоз ўқиш имкониятига эга бўлдилар. Пайғамбар алайҳиссалом замонида масжидлар ортиқча дабдабаю асъасасиз оддийгина қилиб қурилар, кейинчалик пайдо қилинган зеб-зийнат, ҳашаматларнинг ном-нишони йўқ эди. Бу одамларнинг фикр-ёди қалбларини иймон билан зийнатлаш, шайтон васвасасини дилларидан юлиб ташлаш билан банд эди. Масжидлар одам бўйи қилиб қурилар, томига офтоб тиғидан асрайдиган соябон тутиларди.