Ибн Исҳоқ: Замзам қудуғи ўзидан олдинги ҳожиларни сув билан таъминловчи барча қудуқларни ортда қолдирди. Одамлар Масжид ал-ҳаром ҳудудида жойлашгани, Иброҳим алайҳиссалом ўғли Исмоил алайҳиссаломнинг қудуғи бўлгани ҳамда бошқа сувлардан афзаллиги боис унга талпина бошладилар. Абдуманофнинг ўғиллари Қурайш ва бошқа барча араблар олдида замзам билан фахрлана бошладилар. Мусофир ибн Абу Амр Қурайш олдида фахрланиб шундай деди: Аждодларимиздан шарафни мерос олдик-да, у сабабли улуғликка етдик. Ахир биз (Байтуллоҳга келган) ҳожиларни серсут ва сергўшт туяларнинг сути билан суғормадикми?! Шу боис бизлар ўлимга юзланган чоғимизда ҳам ёрдам ва кўмакка эга бўламиз. Ушбу шарафдан фақат ўлим сабаблигина ажраймиз, холос. Чунки дунёда ҳеч кимнинг ўлмасдан имкони йўқ-да. (Яъни агар ўлим бўлмаганида бу шараф ҳеч қачон бизни тарк қилмаган бўлур эди). Модомики замзам булоғи бизнинг аслий меросимиз экан, шу сабаб ўзгалар кўзини ҳасаддан ўямиз (яъни ўзгалар бизга ҳасад билан боқаверадилар). Ибн Исҳоқ: Ҳузайфа ибн Ғоним ҳам бу борада ушбу шеърни айтган: Ҳожиларни суғорувчи, яна яхшиликка ўргатувчи, Абдуманоф эса Фиҳр авлоди саййидидир. Мақом қошида замзамни кавлади, Унинг сиқояси ҳар ким учун фахрга айланди.
