Қурайшнинг энг ёши улуғ қарияси Абу Умайя ибн ал-Муғира ибн Абдуллоҳ ибн Умар ибн Махзум бўлиб, бу масалани ҳал этиш мақсадида: «Эй Қурайш аҳли, бу ишларингизни ҳал қилиш учун масжид дарвозасидан биринчи бўлиб кирган кимсани ҳакам қилинглар», – деди. Улар бунга рози бўлдилар. Масжидга биринчи бўлиб кириб келган одам Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлдилар. Низолашиб турганлар у Зотни кўришгач: «Бу ал-Амин-ку! Ҳамма унинг ҳукмига рози», – дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам гап нимада эканини билгач: «Менга бир кийим келтиринглар», – дедилар. Сўнг тошни олиб, ана шу кийим устига қўйдилар ва «ҳар бир қабила шу кийимнинг бир четидан ушлаб, барча бирданига кўтарсин!» – дедилар. Улар шундай қилиб, тошни ўз ўрнига олиб боришгач, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қўллари билан тошни олиб ўрнига қўйдилар. Шундан сўнг деворнинг қолган қисми кўтарилди.
Қурайшликлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга ваҳий тушмасидан илгари у Зотни «ал-Амин» деб атардилар.
