Мен бир оз егулик тўплаб қўйган эдим. Кеч киргач, уни олиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ёнларига Қубо қишлоғига бордим ва ҳузурларига кириб: «Менга сизни яхши одам, деб айтишганди, бунинг устига атрофингизда мусофир биродарларингиз ҳам бор экан. Мен садақа атаб қўйгандим. Бунга сизлардан бошқа лойиқроқ одам топ­май, сизларга олиб келдим», – дедим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам олдиларига қўйилган таомга саҳобаларни чорлаб, уни ейишга буюрдилар. Аммо ўзлари ундан қўл тортиб, емадилар. Ичимда:Бу− биринчиси», – дедим. Сўнг ортимга қайтиб, яна егулик тўпладим ва бу орада Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келдилар. Сўнг у Зотнинг ҳузурларига яна келиб: «Мен сизнинг садақа емаслигингизни кўрдим, буларни сизга ҳадя сифатида олиб келдим», – дедим. Пайғамбар алайҳиссалом ундан ўзлари ҳам еб, саҳобаларни ҳам ейишга буюрдилар ва улар ҳам биргалик­да едилар. Мен ичимда: «Бу − иккинчиси», – дедим. Кейин у Зотнинг ҳузурларига Мадинадаги Бақийъ ал-Ғарқад қабристонида турган вақтларида келдим. Ўзим билан иккита қалин мато ҳам олиб келган эдим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобалар билан бирга ўтирар эдилар. Мен у Зотга салом бериб, орқа томонларига ўтдим. Ниятим орқаларидаги белгини кўриш эди. Пайғамбар алайҳиссалом орқаларига ўтганимни кўриб, тўнларини тушириб, куракларини кўрсатдилар. Мен пайғамбарлик муҳрини кўриб, дарҳол танидим ва у Зотга ўзимни ташлаб, йиғлаган ҳолда муҳрдан ўпа бошладим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: «Олдимга ўт», – дедилар. Мен у Зотнинг олдиларига ўтириб, бошим­дан ўтганларни худди, эй Аббоснинг ўғли, сенга айтиб берганимдек, сўзлаб бердим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу гапларни қолган саҳобаларга ҳам айтиб беришимни хоҳладилар».

Салмон иймон келтирган вақтда қул бўлгани учун Бадр ва Уҳуд жангларида қатнаша олмади.