Ибн Исҳоқ: менга ривоят қилиндики, ўтин ташувчи лақабини олган Умму Жамил ўзи ва эри ҳақида Қуръон ояти тушганидан ха­бар топгач, қўлида муштумдек келадиган тошни кўтариб расулуллоҳ (с.а.в.)нинг олдиларига борди. бу пайтда расулуллоҳ (с.а.в.) абу бакр билан бирга каъбанинг ёнида, масжидда эдилар. У икковларининг олдига келиб тўхтаганида, аллоҳ ўз қудрати билан ундан расулуллоҳ (с.а.в.)ни кўриш қудратини олиб, фақатгина абу бакрни кўрадиган қилиб қўйди. шунда у: «Эй абу бакр, дўстинг муҳаммад қани? У мени ҳажв қилаётганини эшитдим. аллоҳга қасамки, агар уни то­пиб олсам оғзига мана бу тош билан ураман. билиб қўйсин, аллоҳ-

га қасамки, керак бўлса мен ҳам шоирман», – деди ва шу шеърни айтди:

Биз уни қаттиқ қоралаб қарши чиқдик,

Даъватидан воз кечдик,

Динидан юз ўгирдик.

сўнгра узоқлашиб кетди. шунда абу бакр: «ё расулуллоҳ (с.а.в.)! нима деб ўйлайсиз, у сизни кўрдими?» – деб сўради. расулуллоҳ (с.а.в.): «У мени кўрмади. аллоҳ мени унга кўрсатмади», – дедилар.

Ибн Ҳишом: унинг «динидан юз ўгирдик» сўзи Ибн Исҳоқдан бошқа жойда келади.

Ибн Исҳоқ: қурайшликлар Расулуллоҳ (с.а.в.)ни музаммам (қат-тиқ қораланган, ёмон отлиқ)158 деб номлашар, шунингдек у зотни ҳақоратлашарди. расулуллоҳ (с.а.в.): «аллоҳ мендан қурайшликлар азиятини узоқ қилаётганидан ажабланмаяпсизларми? Улар мени му­заммам (қораланган) деб ҳақоратлашмоқда. аслида эса мен муҳаммад (мақтовга сазовор)ман», – дедилар.