Ибн Ҳишом: «Ал-муҳл» деб Абу Убайданинг менга хабар беришича, мис, қўрғошин ва шунга ўхшаш барча эритиладиган нарсага айтилади.
Ҳасан ал-Басрийдан бизга ривоят қилинишича, у шундай дейди: Абдуллоҳ ибн Масъуд Умар ибн ал-Хаттоб даврида Куфадаги байтул-молга масъул эди. Бир куни у кумуш эритишга буюрди. Эриган кумуш ҳар хил тус ва рангга кира бошлади. Шунда у: «Эшикда кимдир борми, қаранглар-чи?» деди. «Ҳа» дейишди. «Уларни олиб киринглар», деб буюргач, ичкари олишди. Шунда у: «Сизлар кўрадиган «Ал-муҳл»га энг ўхшаш нарса шудир», – деди.
Яна айтишларича, «Ал-муҳл» баданнинг йирингидир.
Бизга етиб келишича, Абу Бакр ас-Сиддиқ розияллоҳу анҳу ўлим вақти келганда иккита кийилган кийим келтириб, ювиб ўзини шунга кафанлашларини буюрди. Шунда Оиша розияллоҳу анҳо): «Эй отажон, Аллоҳ сизларни бундай кийимлардан беҳожат қилган-ку? Кафан сотиб олсангиз-чи?!» деди. Шунда Абу Бакр: «Бу «Ал-муҳлга» айланадиган соатдир», – деди.
Ибн Исҳоқ: Аллоҳ таоло бу борада шу оятни туширди: «...Қуръонда лаънатланган (Заққум номли) дарахтни одамлар учун фақат синов қилдик. Биз (мушрикларни шу каби хабарлар билан) қўрқитурмиз, аммо бу уларнинг туғёнларини янада кучайтиради, холос»176.
