ҳасаннинг «бу оят у зот (с.а.в.) ҳақларида тушди» деган ривоятига асосланиб, оиша (р.з.)нинг ҳам, муовиянинг ҳам ривоятлари инкор этилмайди. оят эса шу: «Биз сизга кўрсатган тушни одамлар учун фақат синов қилдик»197. Буни айни пайтда Аллоҳ Иброҳим (а.с.) ҳақида ҳам баён этиб, у ўғлига: «Эй, ўғилчам! Мен тушимда сени (қурбонлик учун) сўяётганимни кўрмоқдаман»198 деган, кейин эса амалга оширишга киришганди. Билишимча, Аллоҳдан пайғамбарларига келадиган ваҳий уйғоқ ва ухлаган ҳолда ҳам бўлиши мумкин.
Ибн Исҳоқ: менга етиб келган хабарга кўра, расулуллоҳ (с.а.в.): «Кўзларим ухласа-да, қалбим ҳамиша уйғоқ», дердилар. Исро воқеасининг қайси ҳолатда бўлиб ўтганини аллоҳ билувчироқдир.
У зотнинг уйқуда ёки уйғоқ: қайси ҳолатда бўлса ҳам Аллоҳнинг
оят-далилларини очиқ-ойдин кўрган бўлишлари тўғри ва ҳақдир199.
