Ибн Исҳоқ: Абу Бакр розияллоҳу анҳу икки уловни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга яқинлаштирганда энг яхшисини тақдим этиб: «Отам-онам сизга фидо бўлсин, қани, мининг», – деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Мен ўзимники бўлмаган туяга минмайман», – дедилар. Абу Бакр розияллоҳу анҳу эса: «Отам-онам сизга фидо бўлсин, эй Аллоҳнинг Расули, у сизникидир», – деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Йўқ, уларни қанчага сотиб олдингиз?» – деб сўрадилар. У: «Шунча-шунча», – деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Яхши, уни шу нархда сиздан сотиб олдим», – дедилар. Абу Бакр: «Ё Расулуллоҳ, у сизники», – деди. Шундан сўнг уловларига миниб йўлга тушдилар. Абу Бакр ас-Сиддиқ розияллоҳу анҳу қули Омир ибн Фуҳайрани йўлда уларга хизмат қилиши учун орқасига мингаштириб олди.
