(Асмо) деди: «Кейин бу одамлар узоқлашиб кетишди. Уч кеча ўтган эди. Биз эса ҳалиям Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қайси томонга кетган­ларини билмасдик. Шунда Макканинг қуйи томонидан жинлардан бири келди. Араб ашулачилари шеъридан баъзи байтларни ўқирди. Инсонлар унинг ортидан эргашиб овозига қулоқ тутишар ва нимадир бўлишини кутиб туришарди. Шу зайлда у мана бундай деб Макка­нинг юқорисига қараб чиқиб кетди:

Инсонларнинг Роббиси бўлмиш Аллоҳ Умму Маъбаднинг чодирла­рига тушган икки дўстни энг яхши мукофот билан тақдирласин,

Улар у ерга яхшилик билан тушдилар, сўнгра эса юрдилар, Муҳаммадга йўлдош бўлган нажот топибди,

Йигитнинг мақоми ва мўминларнинг уни оташин кутиб турган жойини − Бани Каъбни севинтирсин258.