Кейин Утба ибн Рабиъа укаси Шайба ибн Рабиъа ва ўғли Валид ибн Утбалар билан майдонга чиқди. У бир қадам олдинга чиқиб, яккама-якка олишувга чақирди. Шунда уларга қарши ансорлар­дан учта йигит чиқди, улар: Ҳориснинг икки ўғли Авф ва Муавваз (оналари Афро) ҳамда яна бир киши (у Абдуллоҳ ибн Равоҳа, дейилади). Шунда Утба ва шериклари: «Сизлар кимсизлар?» – деб сўрашди. Ансорликлар эса:«Биз ансорларданмиз», – деб жавоб бе­ришди. Улар: «Сизларга эҳтиёжимиз йўқ. Эй Муҳаммад! Бизларга қавмимиздан бўлган ўз тенгларимизни чиқар», – деб қичқирдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Тур, эй Убайда ибн Ҳорис!Туринг, эй Ҳамза! Тур, эй Али !» – дедилар. Улар туриб мушрикларга яқинлашгач, Утба ва шериклари: «Сизлар кимсизлар?» – деб сўрашди. Убай­да: «Убайдаман», Ҳамза: «Ҳамзаман», Алий: «Алиман», – деб жа­воб берди. Улар: «Ҳа, сиз тенгимизсиз (ҳурматга лойиқларимиз). Сизлар билан олишсак, арзийди», – дейишди. Қавмнинг ичида ёши катта бўлган Убайда билан Утба ибн Рабиъа, Ҳамза билан Шайба ибн Рабиъа, Али билан Валид ибн Утба яккама-якка жанг қилишди.

Ҳамза Шайбани, Али Валидни қисқа вақт ичида қатл этишди. Убайда билан Утба эса қаттиқ зарба бериб, бир-бирини жароҳатлади. Кейин Али й билан Ҳамза Утбага ташланиб, уни ўлдиришди. Дарҳол шерикларини кўтариб, саҳобалар олдига олиб боришди.

Ибн Исҳоқ: Осим ибн Қатоданинг менга айтишича, ансорлардан бўлган йигитлар ўзларини таништиргач, Утба ибн Рабиъа: «Ҳурматли, олийжаноб одамлар! Биз ўз қавмимиздан бўлганлар билангина уру­шишни хоҳлаймиз», – деган.