Қурайшликлар асирларини озод қилиш учун одам юбора бошлашди. Суҳайл ибн Амрни озод қилиш учун Микраз ибн Ҳафс ибн Ахяф келди. Уни Бани Солим ибн Авф уруғидан бўлган Молик ибн Дахшам асирга олган эди. У шундай деди:
Суҳайлни мен асир олдим. Қурайшликлар орасидан уни асир олишни хоҳламасдим.
Суҳайлнинг унга зулм қилинган пайтда ҳақиқатан роса мардона ҳаракат қилганини Хиндиф билади.
Қилич билан урган пайтим эгилди, бу буюкнинг устига ўзим юришга мажбур қолдим.
Ибн Исҳоқ: Бани Омир ибн Луайнинг биродари Муҳаммад ибн
Амр ибн Ато айтди: Умар ибн Хаттоб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: «Эй Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васаллам! Рухсат беринг, Суҳайл ибн Амрнинг икки тишини суғуриб, тилини чиқариб қўяй! Токи, юртингизда сизга қарши сўзамоллик қилмасин!» – деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Таҳқирлаб, майиб қилмайман. Гарчи Пайғамбар бўлсам-да, Аллоҳ мени ҳам шундай қилишидан қўрқаман», – дедилар.
Ибн Исҳоқ: менга етиб келишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Умарга айтган бу сўзларининг давомида: «Ҳали у сен ҳақорат қила олмайдиган мақомга эришиши ҳам мумкин», – деган эканлар.
Ибн Ҳишом: Бу мавзуни, Худо хоҳласа, ўз ўрнида келтириб ўтаман.
Ибн Исҳоқ: Микраз Суҳайл хусусида улар билан савдолашиб, розиликларини олгач, улар: «Бизнинг ҳақимизни келтир!» – дедилар. Микраз эса: «Менинг ўрнимга Суҳайлни юборинг, товонини олиб келсин», – деб айтди. Шунда улар Суҳайлни қўйиб юбориб, ўрнига Микразни олиб қолдилар.
Бу борада Микраз шу шеърни айтди:
Мен асир олинган йигитни қутқаришга саккиз туя фидя бердимки, унинг қарзини тўлаш қулларга эмас, ҳур инсонларга тушади.
Мол мен учун ўзимни гаров олдиришдан осонроқ бўлишига қарамасдан ўзимни гаровга олдирдим. Лекин мен ҳаракатлардан қўрқдим.
Ва дедимки: Суҳайл бизнинг энг яхшимиздир. Сиз уни ўғилларимизга олиб борингки, орзу ва умидларимизни бошқара олайлик.
