Қурайшликлар асирларини озод қилиш учун одам юбора бош­лашди. Суҳайл ибн Амрни озод қилиш учун Микраз ибн Ҳафс ибн Ахяф келди. Уни Бани Солим ибн Авф уруғидан бўлган Молик ибн Дахшам асирга олган эди. У шундай деди:

Суҳайлни мен асир олдим. Қурайшликлар орасидан уни асир олиш­ни хоҳламасдим.

Суҳайлнинг унга зулм қилинган пайтда ҳақиқатан роса мардона ҳаракат қилганини Хиндиф билади.

Қилич билан урган пайтим эгилди, бу буюкнинг устига ўзим юриш­га мажбур қолдим.

Ибн Исҳоқ: Бани Омир ибн Луайнинг биродари Муҳаммад ибн

Амр ибн Ато айтди: Умар ибн Хаттоб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: «Эй Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васаллам! Рухсат беринг, Суҳайл ибн Амрнинг икки тиши­ни суғуриб, тилини чиқариб қўяй! Токи, юртингизда сизга қарши сўзамоллик қилмасин!» – деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Таҳқирлаб, майиб қилмайман. Гарчи Пайғамбар бўлсам-да, Аллоҳ мени ҳам шундай қилишидан қўрқаман», – дедилар.

Ибн Исҳоқ: менга етиб келишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Умарга айт­ган бу сўзларининг давомида: «Ҳали у сен ҳақорат қила олмайдиган мақомга эришиши ҳам мумкин», – деган эканлар.

Ибн Ҳишом: Бу мавзуни, Худо хоҳласа, ўз ўрнида келтириб ўтаман.

Ибн Исҳоқ: Микраз Суҳайл хусусида улар билан савдолашиб, ро­зиликларини олгач, улар: «Бизнинг ҳақимизни келтир!» – дедилар. Микраз эса: «Менинг ўрнимга Суҳайлни юборинг, товонини олиб келсин», – деб айтди. Шунда улар Суҳайлни қўйиб юбориб, ўрнига Микразни олиб қолдилар.

Бу борада Микраз шу шеърни айтди:

Мен асир олинган йигитни қутқаришга саккиз туя фидя бердим­ки, унинг қарзини тўлаш қулларга эмас, ҳур инсонларга тушади.

Мол мен учун ўзимни гаров олдиришдан осонроқ бўлишига қарамасдан ўзимни гаровга олдирдим. Лекин мен ҳаракатлардан қўрқдим.

Ва дедимки: Суҳайл бизнинг энг яхшимиздир. Сиз уни ўғилларимизга олиб борингки, орзу ва умидларимизни бошқара олайлик.