Робиъул-аввал ойининг 4-куни
Ҳижрий 886-йил 4-робиъул-аввал куни (милодий 1481-йил 3-май) Усмонлилар империяси султонларининг 8-вакили султон Муҳаммад Фотиҳ вафот этди.Ҳижрий 1005-йил 4-робиъул-аввал куни (милодий 1596-йил 26-октябр) Усмонлилар қўшини “Ҳажуфа” жангида олмон қўшини устидан ғалаба қозонди. Бу жангда олмонлардан 70 минг жангчи қурбон бўлди.
Ҳижрий 1402-йил 4-робиъул-аввал куни (милодий 1981-йил 31-декабр) Ливия ва Саудия давлатлари ўртасидаги дипломатик алоқалар қайта тикланди.
Ибн Исҳоқ: менга Осим ибн Умар ибн Қатода айтиб бердики, Бани Дубайъа уруғидан бўлган Абду Амр ибн Сайфий ибн Молик ибн ан-Нўъмон Авс қабиласидан бўлган элликта ёш йигитлар билан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан узоқлашиб Маккага кетиб қолганди. Баъзиларнинг айтишича, уларнинг сони ўн беш киши бўлган. У қурайшликларга ўз қавмига рўбарў бўлганда ҳеч ким унга қаршилик қилмаслигига ваъда бериб юрган эди. Икки гуруҳ тўқнаш келганда, биринчи сафда ҳабашлар ва Макка аҳолисининг қуллари билан у ҳам бор эди. У: «Эй авсликлар! Мен Абу Омирман» – деди. Авсликлар: «Аллоҳ сени кўз неъматидан жудо қилсин, эй фосиқ!» – дейишди. Абу Омирни жоҳилият даврида «роҳиб» деб аташарди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга «фосиқ» деб ном берганлар. Уларнинг рад жавобини эшитгач: «Мендан сўнг қавмимга ёмонлик етибди» – деди. Сўнг уларга қарши қаттиқ жанг қилди ва уларга тош отди.
