Одамлар ўлганларни кўмишга киришдилар. Менга Бани Нажжор уруғидан бўлган Муҳаммад ибн Абдуллоҳ ибн Абдураҳмон ибн Абу Саъсаъа ал-Мозинийнинг айтиб беришича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким мен учун Саъд ибн ар-Рабиъга нима бўлганини билиб келади: Тирикмикан ёки ўлик?» – дедилар. Шунда ансорлардан бири: «Мен Сиз учун Саъд ибн ар-Рабиъга нима бўлганини билиб келаман» – деди. Ансорий уни ўлдирилганлар орасида жароҳатланган, жон талаш ҳолда ётганини кўрди. У Саъдга: «Менга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сенинг ўлик ёки тириклигинг ҳақида билиб келишимни буюрдилар», – деди. Саъд: «Мен ўлганлар ичидаман. Сен менинг номимдан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга салом етказ ва у Зотга Саъд ибн ар-Рабиъ сизга шундай деди, дегин: «Аллоҳ бирор Пайғамбарини уммати номидан яхшилик билан мукофотласа, сизни ўшанинг афзали билан мукофотласин! Қавмингизга менинг номимдан салом айтинг! Уларга айтингки, Саъд ибн ар-Рабиъ шундай дейди: «Агар Пайғамбарингизни сақлаб қола олмасангиз, Аллоҳнинг хузурида сиз учун нажот йўқ!». Ансорий: «Сўнг у вафот этди. Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдига келиб унинг хабарини етказдим», – деди.
Ибн Ҳишом: Менга Абу Бакр аз-Зубайр айтиб бердики, бир киши Абу Бакр ас-Сиддиқнинг олдига кирганида у Саъд ибн ар-Рабиънинг кичик қизалоғини кўтариб, уни ўпиб турганди. Ҳалиги одам қизчанинг кимлигини сўраганида Абу Бакр: «Бу мендан яхшироқ бўлган киши Саъд ибн ар-Рабиънинг қизидир. У Ақаба куни нақиблардан бири бўлган. Уҳуд куни шаҳид бўлди», – деб жавоб берди.
