Охирида шундай қарорга келдилар: Ҳар бир қабиладан битта бақувват ва насабли йигит тайин қилинади. Ҳаммаси бирдан Муҳаммадга ҳужум қиладилар, бир киши каби бўладилар ва барчаси бирдан уни урадилар. Шундай бўлгандан сўнг қони бутун қабилаларга тарқалган бўлади, у ҳолда Бани Абдуманоф барча қабилалар билан баробар уруш бошлай олмайди... Бу қарор қабул қилингандан сўнг мажлис тугади. Расулуллоҳни уриш учун ҳар қабиладан бир кишидан тайин қилдилар. Аллоҳ таоло уларнинг бу тузоғи ҳақида Пайғамбарига хабар берди.Шу сабабдан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳазрати Алини ўринларига ётқиздилар ва унга устини ўраб олишлигини тайинладилар: «Қўрқма, нохуш ҳеч нарса бўлмайди»,− дедилар. Душманлари тайёр ҳолда Расулуллоҳнинг эшиклари олдида кутиб туришди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳовучларида тупроқ олиб уйларидан чиқдилар. Аллоҳ уларнинг кўзларини боғлаганди. Шунинг учун ҳам улар Пайғамбарни кўрмай қолдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қўлларидаги тупроқни уларнинг бошларига сочиб ўтиб кетдилар ва Ёсин сурасининг аввалидан тўққизинчи оятга қадар бўлган қисмини ўқидилар. Расулуллоҳ қутилиб кетганларидан сўнгра бири келиб:«Бу ерда нима учун кутиб турибсиз?»− деб сўради. —Муҳаммадни кутиб турибмиз. —Аллоҳ сизни ақлдан маҳрум қилган кўринади, зеро Муҳаммад қутилиб, истаган ерига кетиб бўлди... Эшикдан қарашиб бировнинг ётганини кўришгач, уни Пайгамбар, деб ўйладилар. Ҳазрати Муҳаммаднинг ётоқларида бўлмасликларини хаёлларига ҳам келтирмадилар. Сабоҳда ҳазрати Али ўрнидан турди. Бу ҳолатни кўрган суиқасдчилар нима қиларларини билмай қолдилар. Бутун умидлари пучга чиққан эди...