Шаҳид бўлишлик ва абадий саодатга эришишлик учун асҳоби киромлар қаҳрамонона жанг қилдилар. Бу дўстлар ва туғишганлар ўртасида гўёки бир мусобақа эди. Абдураҳмон ибн Авф шундай ривоят қилади: —Бадр куни жанг майдонида эдим. Ўнг ва чап тара фимда икки ёш йигитни кўрдим. Уларнинг ҳаракатлари менинг эътиборимни тортди.Бири биродарига билдирмасдан «Амаки! Менга Абу Жаҳлни кўрсатасизми?»− деди. Мен ҳам «Жияним,− дедим,− Абу Жаҳлни нима қилмоқчисан?» Менга: «Аллоҳга сўз бердим, уни кўрган заҳотим ё ўлдираман ёки ўламан»,− деди. Шериги ҳам яширин тарзда биродари сўрагани каби мендан Абу Жаҳлни сўради. Уларнинг орасида бўлишлик каби севинтирадиган бирон бошқа нарса йўқ эди. Икковига ҳам Абу Жаҳлни кўрсатдим. Иккови лочин каби Абу Жаҳлга ҳужум қилдилар ва сўнг бир зарба билан унинг танасини ерга қориштирдилар. Ҳазрати Пайғамбарримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг ҳақида шундай дегандилар: —Абу Жаҳл умматимнинг Фиръавнидир.