Лашкарлар юзма-юз келдилар, бир-бирларига яқинлашдилар. Хотинлар (ораларида Ҳинд бинти Утба ҳам бор эди) ўринларидан туришиб қўлларига доира олиб, эркакларнинг орқада қолганларини жангга ташвиқ қилиш учун чала бошладилар. Жанг қизиб кетди. Расулуллоҳдан қилични олиб. унинг ҳаққини беришликни ваъда қилган Абу Дужона, олган қиличи билан сафда қодир бўлганича турди ва кимга рўбарў бўлса, уриб ерга қулатди. Ҳазрати Ҳамза жуда ҳам шиддатли жанг қилар эди. Кофирларнинг катталаридан бир қанчасини ер тишлатган эди. Унга ҳеч ким баробар кела олмасди. Лекин уни панада Жубайр ибн Мутъамнинг қули Ваҳший пойлаб турар эди. Ваҳший жуда ҳам яхши найза қўллай оладиган ва отганини нишонга теккизадиганлардан эди. Жубайр агар Ҳамзани ўлдирса, уни озод этишликни ваъда қилган эди...Чунки ҳазрати Ҳамза Бадр жангида Жубайрнинг амакисини ўлдирган эди. Абу Суфённинг хотини Ҳинд ҳам Ваҳшийга ҳазрати Ҳамзани ўлдиришликка ташвиқ қилиб, Бадрда ўлдирилган отаси, амакиси ва акасининг ўчини олишликни истарди. Ваҳший найзаси билан ҳазрати Ҳамзани мўжжалга олиб отди. Найза кўксидан кириб, орқа томонидан чиқди ва ҳазрати Ҳамза шаҳид бўлди.
