.عَنِ السَّائِبِ بْنِ يَزِيدَ قَالَ:ذَهَبَتْ بِي خَالَتِي إِلَى النَّبِيِّ فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّ ابْنَ أُخْتِي وَجِعٌ فَمَسَحَ رَأْسِي وَدَعَا لِي بِالْبَرَكَةِ ثُمَّ تَوَضَّأَ فَشَرِبْتُ مِنْ وَضُوئِهِ ثُمَّ قُمْتُ خَلْفَ ظَهْرِهِ فَنَظَرْتُ إِلَى خَاتَمِهِ بَيْنَ كَتِفَيْهِ مِثْلَ زِرِّ الْحَجَلَةِ. رَوَاهُ الشَّيْخَانِ وَالتِّرْمِذِيّ
Соиб ибн Язид розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Холам мени Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига олиб бориб: «Эй Аллоҳнинг Расули, менинг синглимнинг ўғлининг дарди бор», деди. Бас, у Зот менинг бошимни силадилар ва менга барака тилаб дуо қилдилар. Сўнгра у Зот таҳорат қилдилар. Мен у Зотнинг таҳорат сувларидан ичдим. Кейин орқа томонларига ўтиб икки кураклари орасидаги, худди қора уйнинг тугмаларига ўхшаш муҳрларига назар солдим». (Икки шайх ва Термизий ривоят қилган.).عَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ قَالَ: رَأَيْتُ خَاتَمًا فِي ظَهْرِ رَسُولِ اللهِ كَأَنَّهُ بَيْضَةُ حَمَامٍ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ وَالتِّرْمِذِيُّ. وَلَفْظُهُ: كَانَ خَاتَمُ رَسُولِ اللهِ الَّذِي بَيْنَ كَتِفَيْهِ غُدَّةً حَمْرَاءَ مِثْلَ بَيْضَةِ الْحَمَامَ
Жобир ибн Самура розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг орқа томонларида кабутарнинг тухумидек муҳрни кўрдим». (Муслим ва Термизий ривоят қилган.) Термизийнинг лафзида: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг икки кураклари орасидаги муҳр—кабутар тухумига ўхшаш қизил ўсимта эди», дейилган.عَنْ عَاصِمٍ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ سَرْجِسَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمْ قَالَ: رَأَيْتُ النَّبِيَّ وَأَكَلْتُ مَعَهُ خُبْزًا وَلَحْمًا أَوْ قَالَ ثَرِيدًا، قَالَ عاصمٌ: فَقُلْتُ لَهُ أَسْتَغْفَرَ لَكَ النَّبِيُّ قَالَ: نَعَمْ وَلَكَ، ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اْلآيَةَ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، قَالَ ثُمَّ دُرْتُ خَلْفَهُ فَنَظَرْتُ إِلَى خَاتَمِ النُّبُوَّةِ بَيْنَ كَتِفَيْهِ عِنْدَ نَاغِضِ كَتِفِهِ الْيُسْرَى جُمْعًا عَلَيْهِ خِيلاَنٌ كَأَمْثَالِ الثَّآلِيلِ. رَوَاهُ مُسْل.
Осимдан, у Абдуллоҳ ибн Саржисдан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламни кўрдим ва у Зот билан бирга нон ва гўшт ёки сарийд едим». Осим: «Мен унга, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам сенга истиғфор айтдиларми?» дедим. «Ҳа. Сенга ҳам», деди ва «Гуноҳинг учун ва мўминлару мўминалар учун истиғфор айт» оятини тиловат қилдилар, сўнгра мен айланиб ортларига ўтдим. Кейин чап кураклари юқорисидаги муштдек нубувват муҳриларига назар солдим. Унинг устида қизил тошмалар бор эди», деди. (Муслим ривоят қилган.) Ушбу ривоятларда Муҳаммад мустафо соллаллоҳу алайҳи васалламнинг аввалги самовий китобларда зикри келган пайғамбарлик аломатларидан бири– нубувват муҳрилари ҳақида ҳар ким ўз кўрганини ривоят қилмоқда.«Ҳадис ва ҳаёт» китоби асосида
Абдулазиз Мансурхўжа тайёрлади.
