Мазкур ҳодисалардан кейин Хузоъа қабиласининг одамларидан Амр ибн Солим ал-Хузоъий қабиласидан қирқ отлиқ билан Мадинаи Мунавварага қараб йўл олди. У тўғри Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига бориб, тик турган ҳолда байт ўқиди. Унда у Пайғамбар алайҳиссаломга ўзлари билан Хузоъа ўртасида шериклик шартномаси борлигини эслатиб, ёрдам сўради. Қурайш у Зот билан тузган сулҳни бузганлигини, сувхонага келиб, рукуъ ва саждада турган кишиларни қатл қилганларини айтди. У Зот: «Сенга нусрат берилур, эй Амр ибн Солим!» дедилар. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам Амр ибн Солимга ёрдам берилиши ҳақида гапирган бўлсалар ҳам, ҳақиқатни аниқлаш учун, гапнинг рост ёки ёлғонлигини текшириб кўрдилар. Шундан кейингина у Зот соллаллоҳу алайҳи васаллам Қурайшга одам юбориб, хабарни айтдилар ва уларни уч нарсадан бирини танлашга чақирдилар: Хузоъалик ўлдирилган кишиларнинг хунини тўлаш. Аҳдбузарларни – Хузоъага қарши ҳужум уюштирган бани Бакрликларни ўз шериклигидан чиқариш. Аҳдни бузиб, уруш ҳолига ўтиш. Уларнинг бошлиқларидан бири аҳдни бузиб, уруш ҳолига ўтишни ихтиёр қилганларини айтиб, жавоб берди. Бу хабар Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга етиб келганда саҳобаларга: «Худди сизларнинг ҳузурингизга Абу Суфён келиб, аҳдни мустаҳкамлашни ва унинг муддатини чўзишни сўрайдиганга ўхшайди», дедилар. Шундай бўлди ҳам. Қурайш ўз қилмишига надомат қилди. Ўзининг эсипастларидан баъзиларининг қилган аҳмоқлигидан афсусланди. Улар Абу Суфённи Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига аҳдни мустаҳкамлашни ва унинг муддатини чўзишни сўраш учун юбордилар.
