Эй отажон, эй қадрлигим

Албатта меҳрибон дўст бўлган Пайғамбар Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам сенинг  ота-онангни қай даражада яхши кўришингни ва уларнинг ҳам сенга қанчалик  меҳрибон эканликларини биладилар. 

У Зот соллаллоҳу алайҳи ва саллам оталарга гарчи ҳажда бўлсалар ҳам, сафарларини чўзиб юбормасдан, хожатни тугатибоқ оиласи, аёли ва болалари ҳузурига қайтишга шошилишини васият қиладилар. Яна айтадиларки, шундай қилган одамни, Аллоҳ кўп ҳасанотлар билан мукофатлайди. У Зот соллаллоҳу алайҳи ва саллам қандайин ҳам сени яхши кўрадилар ва сенинг туйғуларингни ҳис қиладилар, отангни яхши кўришингни, унга муҳтож эканлигингни сезиб турадилар.

Шунинг учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Сафар, бу сизлардан бирингизни таомидан, шаробидан ва уйқусидан маън қилиб турадиган азобнинг бир бўлагидир. Агарда сизлардан бирингиз сафаридан кўзлаган мақсадига эришса, ўз аҳлига шошилсин», дея марҳамат қилганлар.[1]

Улар яна шундай марҳамат қиладилар:«Агарда сизлардан биронтангиз ҳаж ибодатини тамомласа, уловини оиласи тамон шошилтирсин, албатта, бу иши учун катта ажр бордир.[2]