Ибн Исҳоқ: Исмоил авлодлари «исоф» ва «ноила» деб аталувчи бутларга ҳам сиғинар эдилар. Бу бутлар Замзам қудуғи ёнида бўлиб, уларга атаб қурбонликлар қилишарди. Аслида эса, Исоф – эркак, Ноила – аёл киши бўлиб, Журҳум қабиласига мансуб бўлганлар. Исоф – Бағий деган кишининг ўғли, Ноила эса Дийкнинг қизи эди. Исоф Ноилага Каъбада қўшилди (яқинлик қилди). Шундан сўнг Аллоҳ ҳар иккисини ҳам тошга айлантириб қўйди. Аллоҳ билувчироқдир.

Абу Толиб шундай деган:

Ашъарийлар туяларини чўктирадиган жойда,

Исоф ва ноила томонидан селлар оқиб тошадиган жойда.

Ибн Ҳишом: бу унинг бир қасидасидан олинган бўлиб, Аллоҳ хоҳласа, уни ўз ўрнида зикр этиб ўтаман.

Ибн Исҳоқ: менга Абдуллоҳ ибн Абу Бакр ибн Муҳаммад ибн Амр ибн Ҳазм, Амра бинт Абдураҳмон ибн Саъд ибн Зурорадан ривоят қилиб деди: мен Оиша розияллоҳу анҳодан ушбу ҳадисни эшитганман: Биз жуда кўп эшитар эдикки, Исоф ва Ноила – Журҳум қабиласига мансуб эркак ва аёл бўлиб, Каъба ичида таҳорат ушатганлар. Шунда Аллоҳ уларни тошга айлантириб қўйган экан. Аслида қандай бўлганини Аллоҳнинг ўзи билгувчироқдир.