Робиъул-аввал ойининг 6-куни
- Ҳижрий 604-йил 6-робиъул-аввал куни (милодий 1207-йил 30-декабр) буюк форс шоири, мутафаккири ва замонасини қутби Жалолиддин Румий таваллуд топди. У «Маснавий» машҳур девон соҳибидир.
- Ҳижрий 1369-йил 6-робиъул-аввал куни (милодий 1949-йил 27-декабр) Индонезия Голлнадия мустамлакасидан мустақил бўлганини эълон қилди.
Робиъул-аввал ойининг 6-куни
- Ҳижрий 604-йил 6-робиъул-аввал куни (милодий 1207-йил 30-декабр) буюк форс шоири, мутафаккири ва замонасини қутби Жалолиддин Румий таваллуд топди. У «Маснавий» машҳур девон соҳибидир.
- Ҳижрий 1369-йил 6-робиъул-аввал куни (милодий 1949-йил 27-декабр) Индонезия Голлнадия мустамлакасидан мустақил бўлганини эълон қилди.
Кейин Аллоҳ таоло Одамнинг қовурғасидан унинг жуфти Ҳавони яратди.
«Ва дедик: «Эй Одам! Сен жуфтинг ила жаннатни маскан тут. Унинг қаеридан хоҳласангиз, бемалол енглар ва мана бу дарахтга яқинлашманглар, акс ҳолда золимлардан бўлиб қоласизлар» («Бақара» сураси, 35-оят).
Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло Одамга яна бир бор улуғ марҳамат қилди: жуфти Ҳаво билан унга жаннатдан жой ато этди ва у ерда фароғатда яшашини таъминлади.
«Мана бу дарахтга яқинлашманглар», деганидан уларга ҳамма нарсадан тановул қилишга рухсат бўлган-у, фақатгина битта дарахтдан тановул қилишга рухсат бўлмаганлиги маълум бўлади. Бу инсон ҳаётида ман қилинган нарсалар намунасидир. Аллоҳ таолонинг инсонга баъзи нарсаларни ман қилиши иродани мустаҳкамлаш учундир. Агар ман қилиш бўлмаса, инсон билан ҳайвоннинг орасида фарқ қолмайди. Инсон ўзига жон, ақл, илм берган Аллоҳ таолога аҳду паймон қилган, ўша аҳду паймонга вафо қилиши учун унга сабр-матонат, ирода керак. Бу нарсалар эса ман қилиш билан ҳосил бўлади. Сабр-матонатли, иродали кишилар Аллоҳ ман қилган нарсалардан ўзларини сақлаб турадилар. Ҳавою нафсига банда бўлганларнинг эса ҳайвондан фарқи йўқ. Улар ман қилинган нарсадан ўзларини тийиб тура олмайдилар.
Аллоҳ таоло жаннатдаги ҳамма меваларга рухсат бериб, фақат биттагина дарахт мевасини ман қилганидек, бу дунёда ҳамма нарсага рухсат бериб, фақат саноқли нарсаларни – инсоннинг ўзи учун зарарли бўлган нарсаларни ман қилган.
Ман қилинган дарахт қайси дарахт эканлиги ҳақида узундан-узоқ тортишувлар бўлган. Ҳар ким ўзи билган дарахтнинг номини айтади ва ушбу гапни тасдиқлаш учун далил ва ҳужжатлар келтиради. Аммо тўғрисини айтганда, ҳеч кимга ўша дарахтнинг исмини билиш билан фойда ёки билмаслик билан зарар етмайди. Агар уни билиш зарур бўлганида, Аллоҳ таоло Қуръонда ёки Пайғамбаримиз ҳадисларида айтган бўлар эдилар.
Аллоҳ таоло оятнинг охирида:
«ва мана бу дарахтга яқинлашманглар, акс ҳолда золимлардан бўлиб қоласизлар», демоқда.
Шундан кўринадики, шариатнинг амридан чиқиш зулм экан. Зулм эса катта гуноҳ. Ким Аллоҳ таолонинг айтганига юрмаса, у кимса золимлардандир.
«Ҳадис ва Ҳаёт. 20-жуз. Анбиёлар қиссаси» китобидан
