Робиъул-аввал ойининг 3-куни
Ҳижрий 1139-йил 3-робиъул-аввал куни (милодий 1779-йил 21-март) Усмонлилар империяси “Курижон” жангида эронликлар устидан ғалаба қозонганидан сўнг “Ҳамадон” шаҳрини қайтриб олди. Бу жангда эронликлардан 40минг жангчи қатнашди.
6 ёшда.
Пайғамбаримиз олти ёшга тўлганларида оналари Омина эри Абдуллоҳнинг қабрини зиёрат қилиш мақсадида ўғли Муҳаммад алайҳиссалом, ходимаси Умму Айман ва қайнотаси Абдулмутталиблар ҳамроҳлигида Ясрибга борди. У ерда бир ой туришди. Қайтаётганларида, йўлда бетоб бўлиб, Абво деган сўлим қишлоқда вафот этди.[1]
Шундай қилиб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам отадан, ҳам онадан етим қолдилар.
Уламоларимиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг етимликда улғайишларига Аллоҳ таолонинг ҳикмати, деб қарайдилар. Агар у Зот етим ўсмаганларида, бир кун келиб душманлари: «Ота-онасидан ёки бобосидан ўрганиб олган нарсаларни айтиб, мен Пайғамбарман, демоқда», дейишлари мумкин эди.
Аллоҳ таоло Зуҳо сурасининг 6-оятида:
«(Эй Муҳаммад алайҳиссалом, Парвардигорингиз) сизни етим ҳолда топиб, бошпана бермадими?!” дея, Пайғамбар (ас)нинг ёш гўдаклик чоғларида етим бўлиб қолганларида, аввал боболари Абдулмутталибнинг, сўнгра амакилари Абу Толибнинг қарамоғида тарбия топганларига ишора қилган.[2]
