Ибн Исҳоқ: менга Осим ибн Умар ибн Қатода Умар ибн Абдулазиз ибн Марвондан, у эса Салмон ал-Форсийдан сўзлаб деди: «Аммурия­даги устозим менга: «Шом еридаги фалон жойга борсанг, икки ўрмон бор, у ерда бир киши бор. У йилда бир марта ўрмонларнинг бири­дан чиқиб, иккинчисига кириб кетади. Унинг йўлига бемор кишилар чиқиб турадилар. У қайси беморнинг ҳаққига дуо қилса, бемор шифо топади. Сен ўша одам олдига бориб, ундан маслаҳат сўра, у сенга энг тўғри йўлни кўрсатади», – деди. мен йўлга чиқиб, айтилган жойга ет­дим. Одамларнинг ўша ерда касаллари билан тўпланиб турганларини кўрдим. Ҳалиги одам кечаси ўрмондан чиқиб, иккинчи ўрмон сари юрди. Одамлар дарҳол унинг атрофини ўраб олдилар. У қайси бемор ҳаққига дуо қилса, ўша заҳоти тузалиб қоларди. Касаллар кўплигидан мен унинг ёнига яқин бора олмадим, у иккинчи ўрмонга кира бошла­ди. Унинг елкасидан бошқа барча аъзоси ўрмон ичига кириб бўлган эди, мен унинг елкасидан ушладим. У: «Ким бу?» – деб сўради ва мен­га ўгирилиб қаради. мен: «Сизга Аллоҳнинг раҳмати нозил бўлсин! Менга Иброҳим алайҳиссаломдан буён давом этиб келаётган энг тўғри дин қаердалиги ҳақида хабар беринг», – дедим. У: «Сен бугун ҳеч ким сўрамайдиган нарсани сўрадинг. Сабр қил, яқинда ҳарам аҳлидан шу ҳақ дин билан бир Пайғамбар дунёга келади. Унинг ҳузурига бор, у сени ҳидоятга бошлайди», – деди. У шу гапларни айтиб, ўрмон ичига кириб кетди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Салмонга: «Эй, Салмон, агар менга айтганларинг рост бўлса, сен Исо ибн Марям алайҳиссалом билан учра­шибсан», – дедилар.