Ибн Исҳоқ: Қурайш Абу Толибнинг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни ўз ҳолларига қўйиш ёки уларга топширишдан бош тортиб, ўзларига қарши экани, адоватда жияни билан бирга бўлишга қарор қилганидан хабар топгач, унинг олдига Умора ибн Валид ибн ал-Муғирани олиб бориб, менга етиб келишича: «Эй Абу Толиб! Бу Умора ибн ал-Валиддир. У Қурайшнинг энг кучли ва ўктам йигитидир. Уни ол, ақл-идроки, куч-қувват ва кўмаги сеники бўлсин. Фарзанд қилиб олгин, у сеникидир. Бизга эса сен ва ота-боболаринг динига қарши чиққан, қавминг жамоатини иккига ажратган ва уларнинг эътиқодини бузуққа чиқарган анави жиянингни бер, уни ўлдирамиз. Бу келишув жонга жон шарти билан бўлди», – дейишди. Шунда Абу Толиб: «Аллоҳга қасамки, сиз менинг зиммамга қандай ҳам ёмон нарсани юкламоқдасиз? Менга фарзандларингиздан бирини боқиб беришим учун берасиз-у, мен ўғлим (Муҳаммад)ни ўлдиришингиз учун қўлингизга топширайинми? Аллоҳга қасамки, бу асло амалга ошмайдиган ишдир», – деди. Шунда ал-Мутъим ибн Адий ибн Навфал ибн Абдуманоф ибн Қусай: «Аллоҳга қасамки, эй Абу Толиб, қавминг сенга инсоф билан иш тутди. Улар сени ёмон кўрган нарсангдан халос этиш учун шундай қилишди. Кўриб турибманки, сен улардан бу борада ҳеч нарса қабул қилмайдиган кўринасан», – деди. шунда Абу Толиб ал-Мутъимга қарата: «Аллоҳга қасамки, улар инсоф билан иш тутмадилар, лекин сен мени танг аҳволда қолдириб хорлаш ва қавмни менга қарши қўллаб-қувватлашга қарор қилибсан. Қўлингдан келганини қил», – ёки шунга ўхшаш сўзлар деди. шундан сўнг вазият кескинлашиб низо қизиб кетди. У ердагилар ўзаро жанжаллашиб адоват кескин тус олди.
