Ибн Исҳоқ: менга Ҳаким ибн Жубайр Саид ибн Жубайрдан ри­воят қилиб, деди: «Мен Абдуллоҳ ибн Аббосдан сўрадим: «Мушрик­кларнинг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларига берган азоблари динла­рини тарк этишларига узр бўладиган даражага етармиди?». У: «Ҳа, Аллоҳга қасамки, улар бирортасини уриб, оч-ташна қолдирадиган бўлсалар, қийноқнинг оғирлигидан ҳатто ўтиришга ҳам мажоли қолмас эди. охири мушриклар фитнали саволларини бериб, «Аллоҳ эмас, Лоту Уззо сенинг худойинг, шундайми?!» – дер эдилар. У эса: «Ҳа», – дерди. Ҳатто қийноқдаги мусулмонларнинг ёнларидан би­рор қўнғиз ўтиб қолса, унга: «Сенинг худойинг Аллоҳ эмас, мана шу қўнғиз, шундайми?!» – десалар, азобнинг ғоят оғирлигидан жонини қутқариш учун «Ҳа» дерди.