Ибн Исҳоқ: менга аз-Зубайр ибн Укоша ибн Абдуллоҳ ибн Абу Аҳмад сўзлаб бердики, айтишларича, Бани Махзум уруғидан бир гуруҳ кишилар ҳишомнинг укаси Валид ибн Валид ибн ал-Муғира Исломга кирганида унинг олдига боришади. Улар Исломни қабул қилган бир гуруҳ ёш йигитларни олиб кетишга келишиб олганди­лар. Уларнинг ичида Салама ибн Ҳишом ва Айёш ибн Абу рабиъалар ҳам бор эди. Мушриклар Ҳишом ибн Валидга: «Биз мана бу йигит­ларни янги дин пайдо қилганлари учун тергаб, койиб қўймоқчимиз. Шундай қилсак, бу диннинг бошқаларга ҳам ўтмаслигидан хотиржам бўламиз», – дейишди. Ҳишом: «Майли, шундай қилинг. Укам Айёш­ни койиб терганг, аммо унинг жонига асло қасд қилманг!» – деди ва шундай шеър ўқиди:

Менинг укам Уйайс, асло ўлдирилмасин,

Ундай бўлса, ўртамизда то абад жанг бўлгусидир.

У яна: «Ўзига зарар беришдан сақланинглар. Аллоҳга қасам ича­манки, агар уни ўлдирсангиз, ичларингиздаги энг шарафли одамни ўлдираман!» – деди. Улар: «Аллоҳнинг лаънатига қолгур! бу яра­маснинг ёмонлиги кимга керак!? Аллоҳга қасамки, укаси бизнинг қўлимизда бир нима бўлиб қолса, шубҳасиз, ичимиздаги энг шараф­ли одамни ўлдиради», – дейишди ва Ҳишомнинг укасини ўз ҳолига қолдиришди. Аллоҳ шуни сабаб қилиб, бу йигитларни ёмонликдан сақлади.