Умма Салама: «Аллоҳга қасамки, биз шундай ҳолатда эканимизда, бирдан ҳабашлардан бир киши тахт талашиб, Нажошийга қарши хуруж қилди. Аллоҳга қасамки, ўша кишининг Нажоший устидан ғалаба қозониб, биз ҳақимизда у билган нарсаларни билмайдиган бир кишининг тахтга келиб қолишидан қўрқиб, шу қадар қайғуга тушдикки, ҳеч қачон бунчалик қайғуга тушганимизни билмайман. Нажоший унга қарши юриш қилди. икковининг ўртасида Нил дарёси бор эди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари: «Ким жанг бўладиган жойга бориб, хабарни бизга етказиб келади», – дейишди. аз-Зубайр ибн ал-Аввом: «Мен», – деди. Улар бунга рози бўлишди. аз-Зубайр қавмнинг энг ёши эди. Саҳобалар бир мешни ҳаво билан шишириб бердилар, аз-Зубайр уни кўкрагига қўйиб, устида Нилнинг икки томон тўқнаш келадиган қирғоғига сузиб ўтди ва бориб жангни кузатди. Биз Нажошийнинг душмани устидан ғалаба қозонишини, юртида ҳокимлиги мустаҳкамланишини сўраб, Аллоҳга дуо қилардик. Аллоҳга қасамки, биз мана шундай ҳолатда, натижа нима бўлишини кутиб турганимизда, аз-Зубайр шошилиб келиб қолди. У кийимини ҳилпиратиб: «Хушхабар! Нажоший ғалаба қозонди. Аллоҳ унинг душманини ҳалок қилиб, унинг юртидаги ҳокимлигини мустаҳкамлади!» – деди. Аллоҳга қасамки, биз ҳеч қачон бу қадар ҳурсанд бўлганимизни билмайман. Нажоший қайтди. Аллоҳ унинг душманини ҳалок қилиб, юртидаги ҳокимиятини мустаҳкамлади. Ҳабашистонда унинг ҳукмронлиги яна қарор топди. Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам олдиларига − Маккага келгунимизга қадар энг яхши жойда, унинг ҳузурида бўлдик.
