Абу Жаҳлнинг мусулмонлар устидаги қамалга бошчилик қилиши

Айтишларича, Абу Жаҳл ибн Ҳишом, Ҳаким ибн Ҳизом ибн Ху­вайлид ибн Асадни қули билан биргаликда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан қамалда турган аммаси Хадижа бинт Хувайлидга буғдой олиб кетаёт­ганида учратиб қолди. Унга қаттиқ ёпишиб: «Бани Ҳошимга егулик олиб кетяпсанми? Аллоҳга қасамки, сен ва олиб кетаётган егулигинг бир қадам ҳам шу ердан жилмайди. Сени бутун Маккада шарманда қиламан», – деди. Шу пайт Абул-Бахтарий ибн Ҳошим ибн ал-Ҳорис ибн Асад келиб қолиб: «У билан нима ишинг бор?» – деб сўради. Шунда Абу Жаҳл: «Мана бу Бани Ҳошимга егулик олиб кетаётган экан», – деди. Абул-Бахтарий (унга): «Бу аммасининг олдинроқ унга омонат сифатида юборган егулиги эди, ўшани олиб боришига тўсқинлик қилаяпсанми? Бу одамнинг йўлини тўсма», – деди. Абу Жаҳл бундан бош тортган эди, иккиси орасида жанжал чиқиб, Абул-Бахтарий туянинг жағ суяги билан уриб унинг бошини ёрди ва оёқ-лари билан қаттиқ тепди. Ҳамза ибн Абдулмутталиб нима бўлишини яқиндан жимгина кузатиб турарди. Улар бу воқеанинг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳамда у Зотнинг асҳобларига етиб бориши ва мусулмонлар­нинг бундан хурсанд бўлишларини хуш кўрмас эдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам эса шу ҳолатда ҳам қавмларини кечаю кундуз, яширину ошко­ра тарзда Аллоҳга иймон келтиришга чорлаб даъват этар, бу борада ҳеч кимдан тортинмас эдилар.