Ибн Исҳоқ: отам сҳоқ ибн Ясор менга шундай ривоят қилди: Рукона ибн Абду Язид ибн Ҳишом ибн Абдулмутталиб ибн Абдуманоф Қурайш уруғининг энг кучлиси эди. Кунларнинг бирида Макка тоғларининг тор йўлларидан бирида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ёлғиз қолди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Эй Рукона, Аллоҳдан қўрқиб мен чақираётган динни қабул қилмайсанми?» – дедилар. Рукона эса: «Агар айтаётганларинг ҳақлигини билсам, сенга эргашаман, албатта», – деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (унга): «Курашда сени енгсам, айтаётганларим ҳақ эканига ишонасанми?» – деб сўрадилар. У эса «Ҳа», деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «У ҳолда тур ўрнингдан, курашамиз», – дедилар. Рукона туриб кураша бошлади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни маҳкам ушлаб ерга йиқитдилар. У эса ҳеч нарса қила олмай қолди. Кейин у: «Эй муҳаммад, қайта курашга туш», – деди. Расулуллоҳ қайта курашган эдилар, уни яна енгдилар. Шунда рукона: «Эй Муҳаммад! Аллоҳга қасамки, жудаям ажабланарли иш, сен мени курашда енгяпсанми?» – деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «агар Аллоҳдан қўрқиб менга эргашсанг, бундан ҳам ажойибини кўрсатаман», – дедилар. Рукона: «Нима экан у?» – деб сўради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «мана шу сен кўриб турган дарахтни чақирсам, у менинг олдимга келади», – дедилар. Рукона: «Қани чақир-чи», – деди. Расулуллоҳ чақирган эдилар, дарахт олдинга силжиб келиб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларида тўхтади. «Жойингга бориб тур» деган эдилар, дарахт жойига бориб турди. (ровий) Деди: Рукона қавмига бориб: «Эй Абдуманоф! бу дўс-тингиз билан ер юзи аҳлини сеҳрлаб қўйсангиз бўлади. Аллоҳга қасамки, ундан кучлироқ сеҳргарни кўрмаганман», – деди-да, уларга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг кўрсатган мўъжизалари-ю, у Зотдан кўрганларини гапириб берди.
