Робиъул-аввал ойининг 3-куни
Ҳижрий 1139-йил 3-робиъул-аввал куни (милодий 1779-йил 21-март) Усмонлилар империяси “Курижон” жангида эронликлар устидан ғалаба қозонганидан сўнг “Ҳамадон” шаҳрини қайтриб олди. Бу жангда эронликлардан 40минг жангчи қатнашди.
Менга етиб келишича, Абдуллоҳ ибн Масъуд шундай деди: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига Буроқ келтирилиб (Буроқ илгари устида пайғамбарлар олиб юрилган ҳайвон бўлиб, кўзи кўрадиган охирги нуқтага оёғини қўяди) унга миндирилдилар. У Зотни ҳамроҳлари (Жаброил) йўлга чиқарди ва еру осмон орасидаги улуғ далилларни кўриб байт ал-Мақдисга бордилар. У ерда Иброҳим ал-Халил, Мусо ва Исонинг бир гуруҳ пайғамбарлар билан кутиб туришганини кўрдилар. Уларга намозда имомлик қилдилар, кейин олдиларига учта идиш келтирилди: бир идишда сут, бир идишда шароб ва бир идишда сув бор эди. (ровий) Деди: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Бу идишлар менга берилаётганда: Агар сувни олса, ўзи ҳам, уммати ҳам (унда) ғарқ бўлади; агар шаробни олса, ўзи ҳам, уммати ҳам йўлдан озади; агар сутни олса, ўзи ҳам, уммати ҳам ҳидоятга эришади», деган овоз эшитдим. шунга кўра сутни олдим ва ундан ичдим. Жаброил алайҳиссалом менга: «Эй Муҳаммад, сиз билан умматингиз ҳидоят топдингиз», – деди.
