Ибн Исҳоқ: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сабр қилиш орқали савоб умидида қавмларининг ёлғончига чиқариши ва азият (истеҳзо) беришига қарамасдан, уларга насиҳат қилган ҳолда Аллоҳнинг амрини бажо келтирдилар. Язид ибн Румон, Урва ибн аз-Зубайрдан менга ривоят қилишича, истеҳзо қилувчиларнинг катталари қавмларидан беш киши бўлиб, улар ўз қавмида ёшлари катта ва шараф эгалари эдилар.
Бани Асад ибн Абдулуззо ибн Қусай ибн Килобдан: ал-Асвад ибн ал-Мутталиб ибн Асад Абу Замъа бўлиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам(менга етиб келишича) ундан етган азият ва истеҳзо боис «Аллоҳим, унинг кўзини кўр қил ва болаларидан ҳам маҳрум қил», деб дуоибад қилганлар;
Бану Зуҳра ибн Килобдан: ал-Асвад ибн Абду Яғус ибн Ваҳб ибн Абдуманоф ибн Зуҳра;
Бани Махзум ибн Яқаза ибн Муррадан: Валид ибн ал-Муғира ибн Абдуллоҳ ибн Умар ибн Махзум;
Бани Саҳм ибн Амр ибн Ҳусайс ибн Каъбдан: Ос ибн Воил ибн Ҳишом;
Ибн Ҳишом: у Ос ибн Воил ибн Ҳишом ибн Саид ибн Саҳмдир.
Бани Хузоъадан: ал-Ҳорис ибн ат-Талотила ибн Амр ибн ал-Ҳорис ибн Абду Амр ибн (Луай ибн) Малакон;
Мазкур кишилар ёмонликларида қаттиқ туриб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга қарши истеҳзоларини кўпайтирганларида Аллоҳ шу оятни туширди: «Бас, Сиз ўзингизга буюрилган ишни (яъни ҳақ динга даъватни) ошкора қилинг ва мушриклардан (ҳозирча) юз ўгиринг! Албатта, Бизни масхара қилувчиларни (жазолаш учун) кифоя қилурмиз. (Улар) Аллоҳга бошқа «илоҳ»ни (шерик) қилурлар. Бас, яқинда (қилмишларининг оқибатини) билиб олурлар»210.
Ибн Ҳишом: Язид ибн Румон, Урва ибн аз-Зубайр ёки уламоларнинг бошқа биридан менга шундай ривоят қилди: Улар Каъбани тавоф этишаркан, Жаброил алайҳиссалом Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига келди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам унинг олдида турган эдилар, олдиларидан ал-Асвад ибн ал-Мутталиб ўтиб қолди. Дарҳол унинг юзига қарата яшил баргни отган эдилар, кўзлари кўрмайдиган бўлиб қолди. Ал-Асвад ибн Абду Яғус ҳам олдидаридан ўтган эди, қўллари билан қорнига ишора қилдилар. Унинг (қорни)да сув тўпланиб, шишиб ўлди. Олдиларидан Валид ибн ал-Муғира ўтиб қолди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қўллари билан унинг тўпиғи остига йиллар олдин олган жароҳат изига ишора қилдилар. У одатда кийимини судраб юрарди, охир-оқибат у ўқини учлаётган Хузоъа қабиласига мансуб кишилардан бирининг ёнидан ўтди ва ўқлардан бири унинг изорига осилиб, оёғини тирнаб ўтди. Бор-йўғи шу арзимас яра бўлган эди, холос. Бу яра кучайиб кетиб уни ўлдирди. Олдиларидан Ос ибн Воил ўтиб қолди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг товонининг чуқурига ишора қилдилар. У эшагига миниб Тоифга кетаётиб, сафар асносида уловини баланд дарахт остида тўхтатиб, ўша ерда дам олди. Шу пайтда товонига тикан кириб, охир-оқибат уни ҳам ўлдирди. Олдиларидан ал-Ҳорис ибн ат-Талотила ўтиб қолди. Унинг бошига ишора қилдилар. шунда унинг бошида йиринг тўпланиб, у ҳам ўлди.
