Ибн Исҳоқ: Абу Толиб ўз ҳузурида йиғилган жамоатга айтадиганини айтиб, улар ҳам берадиган жавобини бериб бўлганларидан сўнг улар ҳақида Аллоҳ шу оятларни туширди: «Сод. Зикр манбаи Қуръонга қасамёд этаман! Ҳа, кофир бўлган кимсалар (ҳақиқатни қабул қилишдан) ғурурда ва мухолифликда (доимий)дирлар. Биз улардан илгари қанча авлодни (куфрлари сабабли) ҳалок қилганимизда, улар ёрдам сўраб нидо (илтижо) қилганлар, (аммо у вақт азобдан) қочиб қутилиш вақти эмас эди. (Макка мушриклари) уларга ўзларидан (башар авлодидан) огоҳлантирувчи келганидан ажабландилар ва кофирлар айтдилар: «Бу (бир) ёлғончи сеҳргардир. (Шунча) илоҳларни битта илоҳ қилиб олибдими?! Ҳақиқатан, бу − жуда қизиқ нарса!» Улардан катталари (бир-бирларига) дедилар: «Юрингиз, ўз илоҳларингизга (сиғинишда) сабрли бўлингиз! Албатта, бу ирода этиладиган (бўлиб турадиган) нарсадир. Биз бу ҳақда (тавҳид ҳақида) сўнгги динда эшитмаганмиз. Бу фақат бир уйдирмадир»218. Бундан «Аллоҳ учтанинг (Аллоҳ, Марям ва Исонинг ёки ота, Ўғил ва муқаддас руҳнинг) биридир»219 дейишларидан насронийларни ирода қилганлар. «Бу фақат бир уйдирмадир».
Сўнгра Абу Толиб вафот этди.
