Ибн Исҳоқ: ал-Ҳусайн ибн Абдураҳмон ибн Амр ибн Саъд ибн Муоз, Маҳмуд ибн Лабиддан менга ривоят қилди: Абул Ҳайсар Анас ибн Рофеъ ўз қабиласи Хазраж учун Қурайш қабиласига иттифоқ тузиш таклифи билан бир гуруҳ Бани Абдулашҳалликлар билан Маккага келди. Бани абдулашҳаллик гуруҳ орасида Иёс ибн Муоз ҳам бор эди. Бундан хабар топган Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг олдига бориб: «Сиз ният қилиб келганингиздан кўра афзалроқ нарсани хоҳлайсизми?» – дедилар. Улар: «Нима экан у?» – дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Мен Аллоҳнинг бандаларига юборган Пайғамбариман. Уларни Аллоҳга ибодат қилишлари ва унга шерик келтирмасликларига чақираман. У менга Китоб ҳам туширди», – дедилар. Сўнгра Исломни баён этиб, Қуръон тиловат қилиб бердилар. (ровий) деди: шунда ҳали ёш йигит бўлган Иёс ибн Муоз: «Эй қавм, Аллоҳга қасамки, бу сиз кўзлаб келган нарсадан яхшироқдир», – деган эди, абул ҳайсар анас ибн Рофеъ ердан бир ҳовуч тупроқ олди ва Иёс ибн Муознинг юзига сочиб: «Бизни ўз ҳолимизга қўй, умримга қасамки, биз бундан бошқа нарса учун келдик», – деди. Иёс сукут сақлади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам узоқлашдилар ва улар Мадинага қайтишди. Бу орада Авс ва Хазраж орасида Буос жанги бўлиб ўтди.
Кўп ўтмасдан Иёс ибн Муоз ҳам вафот этди. Маҳмуд ибн Лабид: Иёс ўлим тўшагида экан, қавмидан унинг олдида бўлган баъзи кишилар менга унинг вафот этгунгача Аллоҳга таҳлил230 айтиб, ҳамд ва тасбеҳ билан такбир келтирганини айтишди. Мусулмон бўлиб ўлганидан шубҳа қилмадилар. Мазкур мажлисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан Ислом ҳақида айтилганларни эшитгач, мусулмон бўлган кўринади.
