Улар Нажрондан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига йўл олишгач, Абу Ҳориса ўзининг туясига минди. Ёнида Кавз (ибн Ҳишомнинг айтишича, уни «Курз» ҳам дейилади) ибн Алқама деган укаси борар эди. Тўсатдан Абу Ҳорисанинг туяси қоқилиб кетади. Шунда укаси Кавз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни назарда тутиб: «Э, ҳалок бўлгур!» – дейди. Абу Ҳориса унга: «Ўзинг ҳалок бўл!» – дейди. Кавз: «Нима учун, эй ака?!» – дейди. У: «Аллоҳга қасамки, биз кутаётган Пайғамбар − ўша», – дейди. Кавз унга: «Буни билсанг, у ҳолда мусулмон бўлишдан сени нима тўсяпти?» – дейди. У: «Бу қавм (насронийлар)нинг бизга қилган муомалалари: бизни улуғлашди, мол-давлат беришди, ҳурматлашди. Улар бундан қатъий бош тортадилар. Агар мен унинг динига кирсам, сен кўриб турган нарсаларнинг ҳаммасини тортиб оладилар», – дейди. Унинг бу гаплари укасига ёқмайди ва шундан кейин Кавз ибн Алқама Исломни қабул қилди. Менга етиб келишича, бу ҳадис унинг ўзидан ривоят қилинар экан.
