Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ражаб ойида биринчи Бадр ғазотидан қайтганларидан сўнг Абдуллоҳ ибн Жаҳш ибн Риобни саккиз кишилик муҳожирлар гуруҳи билан бирга юбордилар. Улар ичида бирорта ҳам ансор йўқ эди. Расулуллоҳ солаллоҳу алайҳи васаллам унга хат бериб, икки кун юргандан сўнггина очишни ва бу буйруқни бажаришда шерикларидан ҳеч бирини зўрламасликни амр қилдилар.
Ибн Жаҳшнинг қўшиндаги шериклари: уларнинг барчалари
муҳожbрлардан эди: Бани Абдушамс ибн Абдуманофдан Абу Ҳу-
зайфа ибн Утба ибн Робиъа ибн Абдушамс; уларнинг иттифоқ-дошларидан Абдуллоҳ ибн Жаҳш – қавмнинг амири; уларнинг иттифоқдошлари Бани Асад ибн Хузаймалик Уккоша ибн Миҳсан ибн Ҳурсон; Бани Навфал ибн Абдуманофдан Утба ибн Ғазвон ибн Жобир – уларнинг иттифоқдошлари; Бани Зуҳра ибн Килобдан Саъд ибн Абу Ваққос; Бани Адий ибн Каъбдан Омир ибн рабиъа – уларнинг иттифоқдошлари; Анз ибн Воилдан Воқид ибн Абдуллоҳ ибн Абдуманоф ибн Арин ибн Саълаба ибн Ярбуъ – уларнинг Бани Тамимлик иттифоқдошлари; Холид ибн Букайр – уларнинг Бани Саъд ибн Лайслик иттифоқдошлари; Бани Ҳорис ибн Фиҳрдан Суҳайл ибн Байдолар.
Абдуллоҳ ибн Жаҳш икки кун юргач, хатни очиб, ўқиди. Унда: «Қачон бу мактубимни очсанг, юришда давом этиб, Макка ва Тоиф ўртасидаги Нахлага тушгин ва у ерда Қурайшга қарши пистирма қўйиб, улар ҳақидаги хабарларни бизга етказ», деб ёзилган эди. Абдуллоҳ ибн Жаҳш мактубга қараб: «бош устига» дея, шерикларига: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга Нахлага бориб, Қурайшга қарши пойлоқчилик қилиб, улар ҳақида хабар келтиришимни буюрибдилар. Айни пайтда, сизлардан бирортангизни мажбур қилишимдан қайтардилар, сизлардан ким бирга бўлишни хоҳласа, бирга юрсин, ким хоҳламаса, қайтиб кетаверсин. Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам амрларига тайёрман», – деди. У шериклари билан йўлида давом этди, ҳеч ким ортга қайтмади.
Улар Ҳижоз томон юришда давом этиб, Фуруъ тепасидаги Баҳ-рон деган қудуқ олдига етганларида Саъд ибн Абу Ваққос ва Утба ибн Ғазвон етаклаб келаётган туяларини йўқотиб қўйишди. туяларини қидириб ўша ерда қолиб кетишди. Абдуллоҳ ибн Жаҳш ва қолган шериклари Нахлага бориб тушдилар. Бир пайт уларнинг яқинидан Қурайшнинг ёғ, тери ва тижорат моллари ортилган карвони ўтиб қолди. Уларнинг ичида Амр ибн Ҳадрамий бор эди.
Ибн Ҳишом Ҳадрамийнинг исми ва насаби ҳақида шундай дейди: Унинг исми Абдуллоҳ ибн Аббод (Молик ибн Аббод ҳам дейилади), Сидфдан бири. Сидфнинг исми Амр ибн Молик бўлиб, Сукун ибн Ашрас ибн Кинда (Киндий ҳам дейилади)дан биридир.
Ибн Исҳоқ: улар ичида яна икки Махзумий Усмон ибн Абдуллоҳ ибн Муғира ва укаси Навфал ибн Абдуллоҳ ҳамда Ҳишом ибн Муғиранинг озод қилган қули Ҳакам ибн Кайсонлар бор эди.
