Ибн Исҳоқ: Абу Суфён карвони қутулиб қолганини кўргач, Қурайшга: «Сизлар карвонингизни, одамларингизни ва молларингиз­ни ҳимоя қилиш учун йўлга чиққан эдингиз. Аллоҳ бу нарсаларингиз­га нажот берди, энди орқаларингизга қайтинг», деб чопар юборди. Абу Жаҳл ибн Ҳишом: «Аллоҳга қасамки, Бадрга тушмагунимизча қайтмаймиз (Бадр арабларнинг мавсуми бўлиб, ҳар йили у ерда бозор ва тантаналар уюштирилар эди). У ерда уч кун туриб жонлиқ сўямиз, таом еб, шароб ичамиз, ашулачи аёллар бизларга ашула айтиб беради. Араблар биз, қўшинимиз ва жамоамиз ҳақида эшитсин, шунда улар бизлардан доим қўрқадиган бўлишади», – деб юришда давом этди.