Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ва мусулмонлар қурайшликларнинг келиб тушганликларини эшитганларида, у Зот мусулмонларга шундай дедилар: «Аллоҳга қасамки, мен яхши туш кўрдим. Тушимда қурбонликка сўйиладиган бир сигир, қиличимнинг тиғида бир кемтик, яна мустаҳкам совут кияётганимни кўрдим, уни Мадина деб таъвил қилдим».
Ибн Ҳишом: менга илм аҳлидан бўлган баъзи кишилар айтиб беришди, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Мен сўйилаётган сигирни кўрдим. Сигирлар менинг саҳобаларим орасидан ўлдириладиган кишилардир, қиличимнинг тиғида кўрган кемтик эса менинг аҳли байтимдан ўлдириладиган бир кишидир», – деганлар.
Ибн Исҳоқ: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар душманни ўз жойида қолдириб, Мадинада қолишни хоҳласангиз, шундай қиламиз. Агар душман жойида қолса, энг ёмон жойда қолган бўлади, агар устимизга Мадинага бостириб кирадиган бўлса, биз улар билан Мадинанинг ичида жанг қиламиз», – дедилар. Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салулнинг фикри Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг фикрлари билан бир хил эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинадан ташқарига чиқишни истамаган эдилар. Шунда Бадр жангида қатнаша олмаган, Уҳуд куни Аллоҳ тарафидан шаҳидлик мақоми ато этилган мукаррам мусулмонлардан бир гуруҳ кишилар: «Ё Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам! Бизни душманимиз қаршисига олиб чиқинг! Улар бизни қўрқоқ ва заиф, деб ўйламасинлар», – дейишди. Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул: «Ё Расулуллоҳ, Мадинада қолинг. Уларга қарши чиқманг, Аллоҳга қасамки, биз Мадинадан бирор-бир душманимизнинг қаршисига чиққанимизда, албатта, зарар кўрганмиз, душман бизнинг олдимизга бостириб кирганда эса албатта, уларга зарар етказганмиз. Ё Расулуллоҳ, уларни шундай қолдиринг. Агар жойларида қолсалар, энг ёмон жойда қолган бўладилар, агар бизга бостириб кирадиган бўлсалар, кишилар уларга қарши жанг қиладилар, аёллар ва ёш болалар уларнинг бошларига юқоридан тош ёғдирадилар. Агар ортларига қайтсалар, қандай келган бўлсалар, шундай зиёнкор ҳолларида қайтадилар», – деди.
Душман билан юзма-юз бўлишни истаган кишилар ўз фикрларини маъқуллаб туриб олишди ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уйларига кириб, совутларини кийдилар. Бу иш жума намозини адо қилганларидан кейин бўлди. Ўша куни Бани Нажжор уруғидан бўлган ансорийлардан бири Молик ибн Амр исмли киши вафот этди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг жанозасини ўқидилар, сўнг саҳобаларининг олдига чиқдилар. Одамлар қилган ишларидан афсусланишиб: «Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни мажбур қилдик, бундай қилмасак бўларди», – дейишди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларнинг олдига чиққанларида: «Ё Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам, биз Сизни мажбур қилдик, бундай қилмаслигимиз керак эди. Агар истасангиз, шу ерда қолинг, Сизга Аллоҳнинг саловоти бўлсин!» – дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қайси бир Пайғамбар совутини кийса, жанг қилмагунча уни ечиши мумкин эмас», – дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларидан минг киши билан йўлга чиқдилар.
Ибн Ҳишом: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ибн Умму Мактумни Мадинада одамларга намозда имомлик қилиб туришга тайинладилар.
