Осим Ибн Собит Ибн Абул Ақлаҳ қаттиқ жанг қилиб, Мусофиъ Ибн Талҳа ва унинг укаси Жулос ибн Талҳанинг ҳар иккисини камондан ўқ отиб ўлдирди. Мусофиънинг онаси Сулофа келиб, ўғлининг бошини қучоғига қўйиб: «Эй ўғилгинам, сени ким яралади?» – деб сўради. У: «Бир киши менга ўқ узаётганида: «Мана сенга ол! Мен Ибн Абул Ақлаҳман», – деяётганини эшитдим», – деди. Сулофа, агар Аллоҳ Осимнинг бошини қўлга киритишни насиб этса, унга май қуйиб ичишни назр қилди. Осим ҳеч қачон бирор мушрикка қўл теккизмасликка ва унга ҳам бирор бир мушрик кўлини теккизмаслигига Аллоҳга аҳд қилганди.
Ўша куни мушрикларнинг байроғини кўтариб турган Усмон Ибн Абу Талҳа шундай шеър ўқиди:
Дарҳақиқат, туғдорлар зиммаси узра,
Туғларни кўкларга кўтармоқ ҳаққи бор!
Ҳамза ибн Абдулмутталиб уни ўлдирди.
