Расулуллоҳ ўттиз беш ёшликларида қурайшликлар Каъбани таъмир этишлик учун тўпландилар. Мақсадлари Каъбанинг устини ёпиш эди. Тошлар бир-бирини тутиб туришлари учун орасида лой йўқ эди. Одам бўйидан озгина баланд ҳолга келди, халос... йиқитиб янгидан урилиши керак эди. Каъбанинг деворларини тиклаб рукн ерига борилгач, қурайшликлар Хажарул асвад хусусида тортишиб қолдилар. Ҳар бир қабила бу тошни ўрнига қўйишликни истарди ва бу шарафли ишни бошқага беришликни хоҳламасди. Бу тортишмалар оқибатида, сал бўлмаса, уруш чиқиши эҳтимоли бор эди. Чунки жоҳиллик ҳукмрон бўлган бир даврда бу тортишмадан осонгина уруш чиқиши мумкин эди. Урушга тайёргарлик кўриша бошлашди. Бани Абу Дор қабиласи қон тўла бир катта лаганни ўртага олиб келиб қўйди. Бани Адий қабиласи ўлим шартномаси тузиб, бир-бири билан то ўлгунча урушишлик учун қасамёд қилдилар. Кўлларини қон тўла лаганга ботирдилар. Бундай қилишлик ўлим ва ёмонлик нишонаси эди. Қурайшликлар орасида бу ҳолат бир неча кунга сурилди Сўнгида масжиднинг эшигидан биринчи бўлиб кириб келган кишини ўрталарида ҳакам қилишга қарор қилдилар Ким келишини муштоқлик билан кутиб туришар экан, биринчи келган одам ҳазрати Расулуллоҳ бўлдилар. Расулуллоҳ бир ридо келтиришларини буюрдилар ва уни ёзиб, ўз қўллари билан Хажарул асвадни унинг ўртасига қўйдилар. Сўнг айтдилар: «Ҳар қабиладан бир киши ридонинг бир тарафидан кўтарсин!»Шундан сўнг ҳамма кўтарди. Хажарул асвад қўйилиши керак бўлган ерга қадар олиб боришди. Расулуллоҳ Хажарул асвадни олиб, ўрнига ўз қўллари билан ўрнатдилар. Ундан сўнг деворни уриш давом этдирилди. Шундай қилиб, закийликлари ила Расулуллоҳ қурайшликлар орасидаги урушни бартараф қилди.