Бир маротаба, ана шу ғордаги чоғларида пайғамбарликлари зоҳир бўладиган кун етиб келди. Бу воқеа рамазон ойининг 17-куни, қирқ ёшда эканларида рўёбга чиқди. Тақвимлар 610 милод августни кўрсатар эди. Расулуллоҳ ўша вақтда Хиро ғорида эдилар. Жаброил алайҳиссалом келиб, у Зотга «ЎҚИ!», дедилар. Ҳазрати Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам:«Мен ўқишни билмайман!»− дедилар. Шунда Жаброил ҳазрати Муҳаммадни қучоқлаб қисдилар. Бу Расулуллоҳга жуда ҳам оғир келди. Сўнг Жаброил Расулуллоҳни қўйиб юбориб такрор «ЎҚИ!»− дедилар. Расулуллоҳ яна «Мен ўқишни билмайман», дея жавоб бердилар. Жаброил иккинчи бор Расулуллоҳни қучоқлаб сиқдилар ва яна «ЎҚИ!»− дедилар. Расулуллоҳ яна «Мен ўқишни билмайман», деганларида, Жаброил учинчи бор ул Зотни қучоқлаб сиқдилар ва шуларни ўқиди. «(Эй Муҳаммад, барча мавжудотни) яратган Зот бўлмиш Парвардигорингиз номи билан (бошлаб) ўқинг! У инсонни лахта қондан яратган (Зотдир). Ўқинг! Сизнинг Парвардигорингиз (инсониятга) қаламни (яъни ёзишни—хатни) ўргатган ўта карамли Зотдир. У Зот инсонга унинг билмаган нарсаларини ўргатди».(Алақ сураси 1-5) У кун ҳазрати Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам пайғамбарликларининг биринчи кунлари эди ва бу ояти карималар илоҳий ваҳийнинг илк оятлари эди.
