Расулуллоҳ учун кутилмаганда бошланган ваҳий тўсатдан тўхтаб қолди. Ваҳий қанча вақт тўхтагани ҳақида тарихчиларнинг фикрлари турлича, ҳар қалай бу муддат қирқ кун бўлганлиги ҳақиқатга яқин. Бундан мақсад Пайғамбар алайҳиссаломни ваҳийга руҳан ва жисман мослаштириш эди. Бироқ қирқ кунга чўзилган танаффус сарвари оламга қаттиқ таъсир қилди. Аллоҳ улуғ неъматини бир кўрсатиб, энди мени ундан бенасиб этдимикин, деган ўй юракларини эзар, бирон баланд чўққига чиқиб, ўзларини ташлаб юборгилари келарди. Аллоҳнинг у кишини ўзи билан бандалари ўртасида воситачиликка танланганлиги улуғ неъматдир. Расулуллоҳга фаришта кўриниб: «Сен Аллоҳнинг ҳақ Пайғамбари», деб айтар ва шу билан васвасага солаётган ёмон хаёлларни аритиб, кўнгилларига фароғат бағишларди. Ниҳоят, Парвардигори олам дунёни Ислом нури билан мунаввар этишни ихтиёр этиб, Муҳаммад алайҳиссаломга яна ваҳий йўллай бошлади.